RYLEY WALKER

LINE-UP

Ryley Walker – ‘De meeste mensen schrijven het met een i, ‘Riley’, ik spel het liever met een y, dat maakt het iets bijzonders.’

ACHTERGROND

Zanger, songschrijver en gitarist Ryley Walker (25) is afkomstig uit Rockford, een randstad van Chicago. ‘Een typischeindustriestad zoals er veel zijn in het noordoosten van de VS. Cheap Trick komt er vandaan, meer valt er niet over te zeggen.’ Ma was bediende, pa werkte ‘honderd jaar in dezelfde fabriek’, dus vluchtte Walker met zijn skateboard richting muziek. ‘Skateboarden en punk, zo zag mijn leven er lang uit. Wat mijn middenklasseouders uiteraard op stang joeg, en dat was ook de bedoeling. Via skatefilms leerde ik punkbands als Circle Jerks kennen, maar ook de muziek van Led Zeppelin. En voor ik het wist, was ik elke dag op zoek naar koopjes in de vinylbakken van de junk shops in Chicago.’

LUISTERVOER

De single en toekomstige titeltrack van het begin april te verschijnen album Primrose Green. Folkrock met uitwaaierende gitaren en een rietstengel tussen de tanden. ‘Het hele album is nogal far out. De groep die erop meespeelt, heb ik gerekruteerd uit oude rotten van de jazzscene in Chicago. Geweldige muzikanten die alle kanten op kunnen, en dat ook doen. Ik heb zelf ook een tijdje meegedraaid in het circuit van experimentele jazz en noise. Pas sinds een jaar of vier is de liefde voor de folk zich beginnen te manifesteren.’

STATUS

Primrose Green verschijnt via Dead Oceans, het Amerikaanse label dat ook Phosphorescent en The Tallest Man on Earth herbergt. ‘Mijn flatgenoot is een van de medeoprichters van het reissuelabel Numero Group. Via hem heeft mijn muziek Dead Oceans bereikt, en ze hebben me meteen gecontacteerd. Samen gaan we geschiedenis schrijven, het staat zo in mijn contract’, lacht Walker.

INVLOEDEN

Wanneer we de naam John Martyn laten vallen, horen we hem opspringen. ‘Je zult niet snel een grotere fan van John Martyn tegenkomen dan ik’, klinkt het. ‘Albums als Bless the Weather en Solid Air zijn toch on-waar-schijn-lijk goed? Mijn manier van gitaarspelen is in grote mate beïnvloed door Martyn. Hoe hij het ene moment zacht, pulserend kan spelen, en het volgende als een beest de snaren bewerkt: fantastisch! Sowieso heb ik het meer voor de Britse folk dan voor de Amerikaanse, waar je vaak nog de echo’s van hillbilly stuff in hoort. Geef mij dan maar John Martyn, Nick Drake en Van Morrison, ook iemand die zoveel goede platen heeft gemaakt – Veedon Fleece uit 1974 is mijn favoriet – dat je hem alle slechte vergeeft.’

JONAS BOEL