Politieke kunst kan ontzettend vervelend zijn, maar op het extra lijvige Newtopia vallen alle wapens, dictators en pamfletten relatief netjes op hun plaats.
GEZIEN OP NEWTOPIA, THE STATE OF HUMAN RIGHTS, CULTUREEL CENTRUM E.A., MECHELEN, TOT 10/12
Ronald Cotton, de man op de foto, kreeg levenslang voor een verkrachting die hij niet beging. Van de straf zat hij tien jaar uit, daarna werd hij weer in de samenleving gedropt. De vrouw naast hem is Jennifer Thompson, het slachtoffer. Samen staan ze op de plek van de misdaad, daar waar niet Cotton maar iemand anders Jennifer verkrachtte. Dat hun komst naar dit verschrikkelijke oord geen sinecure was, valt af te lezen uit de blik in hun ogen. Doordringend genoeg als u het ons vraagt, maar ondanks de loodzware feiten lijken de twee toch een soort troost bij elkaar te vinden.
De foto maakt deel uit van The Innocents, een oplawaai van een reeks over onschuldig veroordeelde mensen. De New Yorkse Taryn Simon zocht hen, vond hen en haalde hen terug naar de plaats waar ze door anderen ‘opgemerkt’ waren rond de tijd van de misdaad. Naast gevoelige portretten, zoals dat van Ronald Cotton, maakte Simon zo een statement over wat ooggetuigen al dan niet hebben gezien.
The Innocents is inmiddels tien jaar oud, maar Simon bleef doorgaan met haar krachttoeren. Ze fotografeerde de eerste vrouwelijke vliegtuigkaper, slachtoffers van de genocide in Bosnië en ander brandbaar materiaal, net nog te zien in het MoMA in New York.
De over acht locaties verspreide expo Newtopia handelt over mensenrechten en dat is een lastige evenwichtsoefening. Politiek en kunst kunnen een wat zurige cocktail opleveren waarin het beeldende aspect onderuitgaat. Op Newtopia gebeurt dat niet. Dat je je in Mechelen toch een geweten laat schoppen, komt omdat er heel wat te ontdekken valt en je kunstenaars treft die verrassend met het onderwerp omspringen. Zo vind je een naar Guernica verwijzend werk van Picasso of een opvallende, oplichtende wereldbol van Mona Hatoum. Yael Bartana kwam naar Mechelen met een charmante animatiefilm over de kreupelen van na de Eerste Wereldoorlog en Kendell Geers trok een gespierde, democratische protestmuur op die eigenlijk een tentoonstelling op zich is. Je kunt het volledige parcours gemakkelijk op één dag afwerken, zij het dat dat een tikkeltje overweldigend is.
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
