DOOD EN SPELEN ‘ROME: TOTAL WAR’ IS OORLOG VOEREN ZOALS HET HOORT: Geen WMD’s en autobommen, maar strategie en lijf-aan-lijfgevechten in een prachtig decor.

(PC)

Rome: Total War ****

Vind je de oorlogen in Irak en Sudan wat aan de zachte kant? Mogelijk heb je dan nood aan psychiatrische hulp, maar het zou ook kunnen dat je gewoon zit te wachten op Rome: Total War. Een oorlogsgame die je terugvoert naar de tijd van het Romeinse rijk, toen CNN nog niet bestond en er écht strijd werd gevoerd, toen massavernietigingswapens sciencefiction waren en elke tegenstander afzonderlijk moest worden geëlimineerd.

De nieuwe editie in de Total War-reeks toont wat Tony Blair en George W. Bush zouden omschrijven als ‘barbaarse daden’, al blijkt snel dat je succes evengoed gemeten wordt op basis van je tactische inzichten als van je body count. Als bewindvoerder van de Romeinen beschik je niet alleen over taai kanonnenvlees, maar ook over diplomaten en adviseurs die de strijd met de Carthagers, de Grieken en de Galliërs proberen te winnen zonder naar de wapens te grijpen. Kan je beide tactieken combineren? Wel, het zal nodig zijn om Europa te veroveren. Soms moet je met een regiment van duizend soldaten ten strijde trekken, op andere momenten heb je meer aan een spion die in het vijandige kamp infiltreert. Te midden van de veldslagen valt overigens op welke sterke familieband er bestaat onder de Romeinse leiders. Die factor mag je niet negeren. Alsof het Britse productiehuis Creative Assembly wil aantonen dat de familie ook voor de verre voorouders van de Italianen al het hoogste goed was. Of dat echt zo was? We weten het niet. En eerlijk gezegd, het interesseert ons niet. Toch niet tijdens het spelen van Rome: Total War. We hebben het immers te druk met het vergaren van terreinkennis, nodig om de vijand te kunnen verslaan. En we willen eventjes ongestoord genieten van de wondermooie detailbeelden van de strijdende helden. Op een strijdtoneel met duizend soldaten heb je als gezagvoerder vooral oog voor het geheel, maar bij gelegenheid moet je zeker inzoomen op de heroïsche gevechten van je onderdanen, die prachtig in beeld worden gebracht. Denk aan Troy, maar dan in animatievorm. Toch één punt van kritiek: zo sterk de gameplay tijdens missies op het vasteland, zo zwak is hij op het water. Gelukkig móét je daar zelden zijn om deze Totale Oorlog te winnen. De teleurstellende zeemissies zullen dus je enthousiasme niet temperen. Alleen oververmoeidheid kan je kapot krijgen, na pakweg 72 uur onophoudelijke strijd. Als je niet meer toekomt aan je fotografiecursus, fitnessavond en nachtrust, heeft Rome: Total War op een mogelijk onbedoelde en ongezonde manier zijn succes bewezen. Bart Vandormael

Bart Vandormael