DE KROONT ONTBLOOT. ACHTTIEN JAAR NA ZIJN DEBUUT IN DIGITALE VORM KOMT ROBIN HOOD TERUG EN HET MOET GEZEGD: HIJ IS ER IN AL DIE TIJD NIET JONGER OP GEWORDEN.

(PS2, XBOX)

Robin Hood: Defender Of The Crown **

De oorspronkelijke Defender Of The Crown werd in 1986 met enige zin voor overdrijving gelanceerd als een interactieve film, een ambitie die de game onmogelijk kon waarmaken, zoals geen enkele game dat destijds kon. Niettemin: een topper in de prehistorie van het elektronisch entertainment. Zijn opvolger blijft trouw aan de succesformule van toen, het probleem is alleen dat niemand de overeenkomsten met de originele game zal herkennen, laat staan appreciëren. De gemiddelde gamer is te jong om zich het tijdperk van de Amiga en het Nintendo Entertainment System te herinneren. En de mensen die toen zo’n machine in huis hadden, vullen nu hun avonden met het opvoeden van de kinderen. Daar komt nog bij dat action/ strategy-games sinds 1986 sterk zijn geëvolueerd, terwijl Robin Hood is blijven stilstaan in de tijd. De rudimentaire gameplay en decors hebben best iets charmants, maar die charme is snel uitgewerkt. Ze lijkt overigens niet meer dan een onbedoeld neveneffect van onzorgvuldig productiewerk. Dat de programmeurs en ontwikkelaars zich niet wentelen in nostalgie, blijkt wel uit de vloeiende 21e-eeuwse animaties die ze tevoorschijn toveren. Ze kunnen er wel iets van, ze maken alleen vreemde keuzes. Zo komen ze aanzetten met een oubollige gameplay, terwijl ze toch moeten beseffen dat ze daarmee weinig fans zullen winnen. Het avontuur begint op een moment van totale chaos in het oude Engeland, na de gijzeling van koning Richard Lionheart en de machtsgreep door zijn broer John. Om het land van de burgeroorlog te redden, moet Robin Hood eerst geld verzamelen om het losgeld te betalen voor de vrijlating van Richard en vervolgens zijn manschappen in het slagveld sturen tegen het leger van John. Klinkt allemaal veelbelovend heldhaftig, maar dat valt dus wel mee. Je veroveringstochten voltrekken zich altijd volgens dezelfde patronen: je doodt de vijand met pijl en boog in het bos, je velt hem tijdens een zwaardgevecht bij de bestorming van een kasteel of je daagt hem uit tot een duel in een steekspel. Meer keuze heb je niet. Voor elke dode vijand in het bos krijg je gouden munten, in elk veroverd kasteel vind je een schat, elk gewonnen toernooi levert je een nieuwe provincie op. En aan het eind bestuur je het hele land. Voor een ervaren gamer neemt dat alles niet meer dan pakweg acht uur in beslag. De minder ervaren gamer verliest vooral veel tijd bij het zoeken naar de juiste manier om zijn lans in het lichaam van de vijand te prikken. Hoe dan ook, Defender Of The Crown had gerust wat meer vlees om het lijf mogen hebben. (Bart Vandormael)

Bart Vandormael

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content