Rijkdom in eenvoud. Drie topfilms uit de bescheiden begincarrière van Richard Fleischer onthullen een groot cineast.

Child of Divorce (1946)

Armored Car Robbery (1950)

The Narrow Margin (1952)

Films: ****

Extra’s: ****

Twin Pics

(Franse edities in originele versie met enkel Franstalige onderschriften).

Bij het grote publiek is Richard Fleischer vooral bekend van zijn superproducties uit de jaren zestig en zeventig (zie top 5), maar hij is bescheiden begonnen met het regisseren van een aantal vinnige B-films voor RKO, het kleine broertje van de grote studio’s uit Hollywoods hoogdagen. De bekendste titel in deze Franse box gewijd aan Fleischers RKO-jaren is de miniklassieker The Narrow Margin, een razend spannende thriller die zich (bijna) volledig afspeelt op een trein van Chicago naar Los Angeles. Aan boord bevinden zich een taaie politiedetective (Charlie McGraw) die een hinderlijke getuige moet beschermen en drie huurmoordenaars die niet precies weten hoe hun vrouwelijke target eruitziet. Blijkt dat ook McGraw verkeerd is ingelicht over de identiteit van de belaagde vrouw, wat de verwarring en de suspense ten top drijft. Elke treinreiziger wordt een potentiële verdachte of slachtoffer en telkens als de trein tot stilstand komt, nemen de dreiging en onzekerheid toe. Dankzij Fleischers geïnspireerde no nonsense mise-en-scène van de gecompliceerde verwikkelingen in dit claustrofobische decor vliegen de zeventig minuten voorbij.

De tweede thriller in deze box, Armored Car Robbery, toont de klopjacht van een politieluitenant (andermaal Charles McGraw) op de boeven die in Los Angeles een brutale hold-up pleegden. Ook hier overheerst ondanks de snel wisselende decors een gevoel van claustrofobie. Zelfs op vrije voeten zitten de gangsters immers meteen als ratten in de val, wat Fleischer accentueert met beklemmende beeldcomposities en een schaduwrijke low key-fotografie. Net als in The Narrow Margin schuilt de rijkdom van de film in zijn eenvoud. Fleischer werkte ook hier met een krap budget, maar maakt van de nood een deugd: met relatief weinig set-ups en veel sequentieopnamen waarin verschillende acties in één shot worden gevat, creëert hij een ongelofelijk energieke mise-en-scène.

De derde film in de box is een heuse revelatie. Fleischers regiedebuut Child of Divorce toont hoe een klein meisje van acht reageert op de echtscheiding van haar ouders. Het onderwerp was zeker in 1946 al zeer ongewoon, maar nog opmerkelijker is de volstrekt onsentimentele benadering. Fleischer vat in forse scènes de ontreddering van een kind dat de ontrouw van haar moeder ontdekt en zich later ook verraden voelt door de vader voor wie ze partij koos. Tegelijkertijd tekent de prent ook pijnlijk scherp de ongevoeligheid van volwassenen en de wreedheid van kinderen onder elkaar. Van bij de aanhef suggereert hij een klimaat van malaise, wat uitmondt in een verwoestende conclusie, typisch voor de subversieve geladenheid van de beste B-cinema die door zijn marginale positie veel maatschappijkritischer kon zijn dan de courante Hollywoodproductie.

Patrick Duynslaegher