Rauw & alsof

Eerste zin Hij ligt niet langer op de rijbaan, waar ik hem zowat tien minuten geleden achtergelaten heb, maar iets verderop, onderuitgezakt tegen de muur waar hij me eerder in de avond hardhandig tegenaan geduwd heeft.

Een jonge vrouw vermoordt de man met wie ze al een tijdje een relatie heeft. Het is een moord met voorbedachten rade, want het mes dat ze een paar keer in zijn buik ploft, zat al lang klaar in haar handtas, te wachten tot zij en hij er klaar voor waren. In Rauw & alsof neemt Valerie Tack ons mee het verleden in, op zoek naar de reden voor deze moord. Hoofdstuk na hoofdstuk worden we dieper de duistere geest van de vrouw ingetrokken. Zo blikt ze terug op de dag dat de man haar vereeuwigde op een schilderij, en op het moment waarop hij haar voor het eerst Vogel noemde. Het boek eindigt met de herinnering aan hun eerste ontmoeting. ‘We keren de chronologie om’, schrijft Tack. ‘Eerst roken. Dan vrijen.’

In een tweede verhaallijn, die rimpelloos doorheen de eerste is geweven, volgen we de vrouw van haar kindertijd tot het moment dat ze in de man het object van haar ultieme wraak ziet. We leren haar kennen als meisje, opgroeiend op een boerderij die met ijzeren hand geleid wordt door haar alcoholverslaafde en gewelddadige vader. Onvoorspelbaar als een formatie spreeuwen is hij. ‘Wij zwenkten met hem mee. We verloren samen met hem hoogte en vielen samen naar beneden’, schrijft Tack. Maar de vrouw weet te ontsnappen uit het dorp en gaat in de stad studeren, waar ze de amoureuze avonturen aan elkaar rijgt en uit de keukenkast van iedere geliefde een koffiekopje ontvreemdt. Een heuse pronkkast vol serviesgoed wordt het, stille getuigen, al dan niet gebroken en nadien weer aan elkaar gelijmd, van een oefenparcours.

Nog afgezien van de originele structuur valt Rauw & alsof ook op door de cynische stem van het vrouwelijke hoofdpersonage. Misschien heeft ze bij al die geliefden iets gevoeld, merkt ze bijvoorbeeld op, of heeft ze toch tenminste iets willen voelen, maar kwam het iedere keer toch weer neer op zelfbedrog. Haar maak je niets wijs, besef je. Ze redeneert je zo de vernieling in, of het maïsveld, waar je gegrepen wordt door een verhakselaar en er alleen een paar stukjes stof van je overblijven, als kleine vlagjes op een stoppelveld. Rauw & alsof is een opmerkelijk debuut, soms tragisch, vaak grappig, maar altijd verslavend ingenieus.