Gisteren nog in de boksring, vandaag alweer op het 28e Festival van de Fantastische Film: Uwe Böll. De Duitse regisseur stelt in Brussel zijn nieuwste exploot voor, de extreem nihilistische thriller Rampage. ‘De eerste die me nog de nieuwe Ed Wood durft te noemen, timmer ik op zijn gezicht.’

Uwe Böll is niet aan zijn provocerende proefstuk toe. De sauerkrautfilmer maakte met Bloodrayne, House of the Dead en In the Name of the King al enkele knudde en algemeen veroordeelde gameprenten en daagde ooit enkele critici uit tot een robbertje in de boksring. Dat de man een onlinepetitie tegen hem heeft lopen die hem vriendelijk verzoekt om op geen enkele manier nog aan een film mee te werken – 353.726 leden telt de groep, and counting. – verbaast dus niet. Benieuwd of Rampage hen van mening kan veranderen.

Je nieuwe exploitationfilm gaat over een dolgedraaide knul die in zijn eentje een halve stad uitroeit en daar zowaar mee wegkomt. Dat wordt alwéér geen kaskraker, me dunkt.

Uwe Böll: Denk je? (Lacht) De Duitse censuurcommissie eiste dat ik het einde zou aanpassen tot een waarin de schutter alsnog wordt ingerekend. Dat heb ik uiteraard royaal aan mijn laars gelapt, want dat de bad guy ontsnapt, is net de pointe. Het gaat niet over Columbine High of echte schietpartijen. Het is een cynisch actiedrama waarin ik de kijker met prangende vragen confronteer. Lopen er al niet te veel mensen rond op deze aarde? En wat als die zes miljard mensen naar welvaart blijven streven, ook al zijn alle grondstoffen zo goed als uitgeput? Door het goede na te streven – zoals kanker genezen of armoede bestrijden – werken we onze ondergang net in de hand. Onder de actievolle bovenlaag schuilt dus een moraliserende film. Zoals steeds lever ik commentaar op de politiek en de maatschappij. Alleen schuw ik daarbij de extremen niet.

Dat is een understatement. Zo passeerden in het verleden ook al de genocide in Darfoer, 9/11 en zelfs de Holocaust de revue. Ken je dan echt geen taboes?

Böll: Een kunstenaar mág geen taboes hebben. Het is zijn taak om uit te dagen en te prikkelen. Postal, een van mijn vorige films, was een uitzinnige satire waarin enkele grappen over Auschwitz zaten. De Joodse gemeenschap kon er hartelijk om lachen, omdat ik vooral de Duitsers in de zeik neem. Trouwens, ik neem ook mezelf in de zeik door in lederhosen de idioot uit te hangen. Alleen: sommige Duitsers waren gechoqueerd, wellicht omdat hun ouders zelf nazi’s waren. Mijn volgende project gaat overigens ook over Auschwitz. Het wordt niet de zoveelste Schindler’s List, maar een realistische uitbeelding van wat er in de gaskamers is gebeurd. Daaraan heeft niemand zich ooit gewaagd. Mijn hele crew was er op tegen en vond dat ik te ver ging, maar het kan me niet schelen. Ik zie wel wat de reacties zijn. Het zou sowieso niet de eerste keer zijn dat ik word uitgejouwd of bedreigd.

Al veel klappen gekregen dan?

Böll: Vooral klappen uitgedeeld. (Lacht) Ik heb ooit enkele critici die mijn films hadden afgekraakt, uitgedaagd tot een bokskamp. En ik heb ze bijna allemaal knock-out gemept. De enige keer dat ik zelf aan een pandoering ben ontsnapt, was na de première van Postal. In die film zitten namelijk ook grappen over de islam – ik spot met alles en iedereen. Vooral de Turken in de zaal bleken zich beledigd te voelen.

Je vindt dat je als filmmaker vrijuit mag provoceren, maar als een criticus je de nieuwe Ed Wood noemt, haal je de bokshandschoenen boven. Is dat niet hypocriet?

Böll: Neen, omdat ik duidelijk niet de nieuwe Ed Wood ben. Je vindt mijn films bullshit? Prima. Moet je vooral schrijven. Mijn vroege films zijn ook écht slecht. Alleen kun je onmogelijk beweren dat ik de slechtste regisseur ter wereld ben. Of dat wat ik maak niet professioneel is. Bloodrayne en In the Name of the King zijn kwalitatief hoogstaande films van 30 en 60 miljoen dollar, die ik heb gemaakt met toptechnici die ook aan al die Hollywoodblockbusters meewerken. Ze zijn perfect belicht en gemonteerd, er zitten goede acteurs in en de special effects zijn hypermodern. Dan stellen dat ik een amateur ben zoals Ed Wood is een pertinente leugen. De eerste die me nog eens de nieuwe Ed Wood durft te noemen, timmer ik op zijn gezicht.

Koester je dat imago van gehaat filmmaker ook niet door honderduit critici en collega’s te schofferen?

Böll: Ik speel het spelletje mee. Iedereen weet intussen wie Uwe Böll is, maar dat is dan ook het enige positieve wat die heisa me heeft opgeleverd. Wat wil je dat ik doe? Ik moet het rooien met kleine budgetten en een beetje keet schoppen helpt nu eenmaal om de media wakker te schudden. Trouwens: ik ben ook écht nijdig. Als ik zie dat mijn films rechtstreeks op dvd worden gedropt, terwijl ze honderd keer beter zijn dan die demente onzin van Roland Emmerich (de maker van ‘Independence Day’, ‘10.000 BC’ en recent ‘2012’; nvdr. ), moet ik wel reageren. Ik word ook voortdurend belazerd op de Internet Movie Database. Daar krijgen mijn films een gemiddelde score van 2,2, maar als je de quotering van individuele stemmers berekent, kom je uit bij vier of vijf. Doe zelf maar de test. Ik heb die gasten van die website al gevraagd waarom ze alleen voor mij een speciale berekening hanteren, maar ze zijn te laf om me te antwoorden.

Je hebt ooit beloofd om te stoppen als de onlinepetitie tegen jou één miljoen handtekeningen zou tellen. De teller staat momenteel op 353.726.

Böll: Daar zitten 300.000 idioten bij die alleen internetfora lezen, meeblaten met de kudde en nooit een film van mij hebben gezien. Als ik werkelijk zo slecht ben, waarom zijn er dan 1 miljoen dvd’s verkocht van Alone in the Dark? En waarom kon ik dan werken met topacteurs als Christian Slater, Jason Statham en Ben Kingsley? Trouwens, ik ben niet van plan om me aan die belofte te houden. Daarvoor loopt mijn carrière te lekker. Bovendien ben ik nog lang niet klaar met mensen opnaaien.

Zoals je collega’s Michael Bay en Paul Thomas Anderson, met wie je online ook al een verbaal robbertje uitvocht.

Böll: Anderson maakt tenminste nog goede films, maar die Michael Bay is echt een randdebiel. Het ware sowieso slimmer van hem geweest om niet op mijn posts te reageren. Aangezien hij het niet kon laten, was ik niet van plan om me door zo’n drekregisseur te laten afblaffen. Eerst honderd miljoen dollar verkwanselen aan een schijtfilm als Transformers en dan mij zielig noemen? Dat is pas durven.

Welke regisseurs vind je dan wel goed?

Böll: William Wyler, Orson Welles, Howard Hawks. John Ford. Ik ben opgegroeid met old school Hollywoodfilms, en later met Stanley Kubrick en Francis Ford Coppola. Ik zou trouwens graag eens zo’n klassiek kwaliteits-drama maken, alleen zit dat er voor mij niet in. Waarom niet? Omdat het al jaren bon ton is om uit te halen naar Uwe Böll zonder kennis van zaken. Daarom zal geen enkele studio me ooit een faire kans gunnen. Ach, ze doen maar.

De kritieken van ‘Rampage’ blijken anders best mee te vallen. Blij mee of net ontgoocheld?

Böll: Denk je misschien dat ik graag beledigd word? Dat ik bewust snertfilms maak? Ik ben er zeker van dat men over twintig jaar zal beseffen dat men mijn werk totaal onderschat heeft. In afwachting schrijf en produceer ik mijn films zelf en maak ik er minstens één per jaar met een klein budget. Dat is de toekomst van de filmindustrie: door het succes van een megablockbuster als Avatar, die driehonderd miljoen dollar heeft gekost, zal het middenveld totaal verdwijnen. Studio’s zullen nog één of twee van die peperdure 3D-spektakels maken en verder enkel kleine films van tien à vijftien miljoen. Misschien is er dan opnieuw plaats voor regisseurs als ik en zullen die prullen van Emmerich en Bay nooit meer worden gemaakt. Eindelijk gerechtigheid. (Lacht)

Win 100 tickets voor het BIFFF. Kijk snel op pagina 6. Trakteert op

KNACKFOCUS .BE

BIFFF

8-20/4, Tour & Taxis, BrusselAlle info: www.bifff.org

Door Dave Mestdach