Radiance

Niet alleen liefde is blind, cinema en kunst zijn dat ook, zo blijkt toch uit deze tedere ballade van Naomi Kawase. Die richt haar blik op een jonge, Japanse vrouw die audiocommentaren inspreekt voor slechtzienden en de wat oudere, norse en halfblinde fotograaf die haar werk moet keuren. Subtiel zijn de metaforen die Kawase gebruikt allerminst, en de sentimentele opsmuk (die riedeltjes op de klankband!) doen Radiance meer dan eens in de richting van een ziekte-van-de-weekfilm strompelen, maar haar talent om de kijker mee te nemen naar (sub)werelden en die op een tactiele manier te verkennen is gelukkig nog steeds intact. Een integere maar kleffe meditatie over zien en gezien worden, en dus niet half zo lumineus als Kawase’s Shara of The Mourning Forest.