Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck Ex-hoofdredacteur van Knack Focus en tv-freak

Q uiz me Quick, de nieuwe reeks van Bart De Pauw, is momenteel te zien op betaalzender Prime, dat mee voor de financiering zorgde, en moet na de zomer een van de speerpunten van de najaarsprogrammering van één worden. Hier en daar werd al gezegd dat voor De Pauw de serie na twee minder succesvolle programma’s ( De Kinderpuzzel en De Kazakkendraaiers) ‘erop of eronder’ zou worden, maar dat lijkt toch overtrokken. Die twee zogenaamde flops waren immers nog altijd beter dan het gros van de televisie die in Vlaanderen gemaakt wordt en we mogen toch hopen dat de man die (mee) aan de basis lag van Buiten De Zone, Het Geslacht De Pauw, De Mol, Schalkse Ruiters en Loft intussen genoeg krediet heeft om de rest van zijn carrière zijn zin te doen.

Er is echter een andere reden om te wensen dat Quiz me Quick deze herfst aanslaat bij het grote publiek: de kwaliteit van de serie, die afgaand op de eerste twee afleveringen onmiskenbaar hoog is. Het verhaal gaat over enkele mannen van alle slag die tijdens een caféquiz ontdekken dat ze erg goed zijn in weetjes reproduceren en daarna beslissen om samen een gooi te doen naar het allerhoogste: een deelname aan de Superprestige. Aanstoker van dat alles is Nick (Wietse Tanghe), een sushibezorger met meer geniale invallen dan doorzettingsvermogen en een hoofd vol nutteloze kennis.

In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten is Quiz me Quick niet echt om te lachen. Er zitten erg grappige momenten en personages in, zoals de politieagent (een geweldige Jaak Van Assche) die in de tweede aflevering de quiz van het korps meende te moeten opleuken met allerlei flauwe politiegerelateerde mopjes en de deelnemers bijvoorbeeld welkom heette ‘in de naam der weet’. Maar er hangt vooral een melancholische warmte over de serie, een genegenheid voor de verschoppelingen van het leven die samen Tafel7 vormen en met weetjes richting aan hun bestaan proberen te geven. Je hebt ook meteen sympathie voor de hoofdpersonages, omdat ze van bij het begin zo herkenbaar worden neergezet en je het gevoel krijgt dat er nog heel veel mee gedaan kan (en ongetwijfeld zal) worden.

De sfeer kun je misschien nog het best omschrijven als ‘poëtisch-Vlaams’: het decor en de situaties komen heel vertrouwd over (het bruine café dat een jaarlijkse quiz organiseert, de eeuwige winnaar die slecht tegen zijn verlies kan…), maar ze krijgen wel vaak een licht uitvergroot kantje, een zijsprongetje naar het absurde. Een beetje zoals dat ook gebeurde in Van Vlees en Bloed. Zeggen dat Quiz me Quick evenveel succes zal hebben als de slagersserie is de reeks opzadelen met verwachtingen die nauwelijks in te lossen zijn, maar we zouden er in ieder geval niet om treuren als het zo zou uitdraaien.

Elke zondag, Prime

Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

STEFAAN WERBROUCK

‘ER HANGT EEN

MELANCHOLISCHE

WARMTE OVER

‘QUIZ ME QUICK’, EEN

GENEGENHEID VOOR DE

VERSCHOPPELINGEN

DIE SAMEN TAFEL7

VORMEN.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content