IN ‘HET VERLOREN PARADIJS’ (VANAF 25/12 ELKE ZONDAG – 21.50 CANVAS) PRAAT ANNA LUYTEN MET VIER ‘VERLICHTE GEESTEN’ OVER VIJF BELANGRIJKE ETHISCHE THEMA’S: GOED & KWAAD, ANGST & VERTROUWEN, LIEFDE & GEMIS, SCHULD & SCHAAMTE, LEVEN & STERVEN. WIJ LEGDEN LUYTEN DIE THEMA’S OOK ZéLF VOOR.

1 Waaraan mogen we ons verwachten in ‘Het Verloren Paradijs’?

Het Verloren Paradijs is de opvolger van Grote Vragen. Vijf weken op rij spreek ik over de grote gewetenskwesties met moraalfilosoof Koen Raes, missiezuster Jeanne Devos, psychotherapeut Mia Leijssen en de Limburgse gouverneur Steve Stevaert.

2 Waarom koos je net voor die vier?

Ze moesten elk een verschillende achtergrond hebben. Jeanne Devos werkt letterlijk vanuit het slijk in de sloppenwijken van India. Mia Leijssen weet hoe het brein werkt, en Koen Raes is dan weer de expert op het vlak van ethiek en recht. Steve Stevaert is niet langer actief in de partijpolitiek, maar heeft wel een uitgesproken mensvisie.

3 Fien Sabbe noemde je integer, toegewijd en verstandig. Moet je dat lovende beeld zelf bijschaven, of niet?

Ik heb mijn kleine kantjes, maar ik kan niet zeggen dat ik daar gebukt onder ga (lacht). Ik ben wel heel streng op mezelf. Als voorzitter van De Gouden Uil moet ik bijvoorbeeld heel betrouwbaar zijn, en dat betekent openheid tonen, maar tegelijk afstand bewaren. Als journaliste is dat trouwens niet anders.

4 Je noemt jezelf een nogal afstandelijk type. Afstandelijkheid is vaak een gevolg van verlegenheid.

Ik ben wel vaak verlegen, ja, en ik wacht sowieso graag af. Maar ik kan me daarna wel ergens met volle overtuiging instorten. Als ik zwem, dan zwém ik ook, maar het liefst wacht ik nog even voor ik op de springplank ga staan. Maar eens ik me aan mensen gehecht heb, neem ik heel moeilijk afstand van hen. De meesten laat ik nooit meer los. Ik hou zelfs nog contact met mensen uit mijn kleuterklas (lacht).

5 Je moeder overleed op je dertiende. Jij was de oudste van zeven kinderen. Je kreeg wellicht al vroeg te veel verantwoordelijkheid.

Misschien wel. Ik merk ook dat ik het liefst de bovenhand heb in een situatie. Soms voel ik me té aansprakelijk als er iets ondernomen moet worden. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de oudste zijn: ik stond vaker aan de zijlijn dan de andere zes, want ik moest verantwoordelijkheid dragen.

6 Het schijnt dat je een sloddervos bent. De chaos in je rode tas die je steeds meedraagt, is daar symbolisch voor.

Ik bewaar echt álles: mijn huis puilt uit van de kranten. Zelfs geen enkele e-mail gaat verloren. Die chaos brengt me vaak in de leukste situaties. Zo vond ik deze week in mijn tas nog vuurwerkstaafjes van mijn kinderen. Ik moest die aan de douaniers in India afgeven, en die waren er zo blij mee dat ze ze ter plekke aanstaken (lacht). Ik hou niet zozeer van chaos, wel van georchestreerde wanorde.

7 Wat is je grootste zonde?

Ik leef te gulzig: er kruimelt vaak heel wat naast mijn mond omdat ik geen enkel tijdsbesef heb. Ik teer vaak op het geduld van anderen, omdat elk time management me vreemd is. Ik voel me nochtans nergens schuldig over.

8 Je schreef onlangs over een oorlogsveteraan die zei dat angst een slechte raadgever is. ‘Moed is het beste wapen. Laat het u nooit afnemen.’

Dat is zowat mijn levensmotto. Bange mensen zijn gevaarlijk – die types die hun angst niet willen toegeven en dan misbruik maken van hun positie om de bovenhand te houden. Thuis heb ik geleerd dat ik bang mocht zijn, maar ik moest wel steeds de angst willen overwinnen.

9 ‘When choosing between two evils, I like to try the one I’ve never tried before’, zei Mae West.

Precies. Ik wil alle mogelijke kicks beleven. Zelfs als iedereen zegt dat het slecht is, wil ik toch eerst zélf proeven. Nu, eigenlijk heeft het minder met kicks te maken dan met alles willen beleven. De dood van mijn moeder zorgde ervoor dat ik zo intens mogelijk in het leven wil staan. Daardoor maak je onvermijdelijk fouten. Gelukkig voor mij leer je er ook veel van als je met je kop tegen de muur loopt.

10 Het schijnt dat je gráág bevalt. Volgens net bevallen moeders grenst zo’n liefde aan masochisme.

Een kind krijgen heeft meer met vertrouwen in je eigen lijf te maken. Zowel emotionele pijn als fysieke pijn doen je beseffen dat je nog leeft. Dat geldt trouwens op elk gebied: no pain, no gain. Liefde voelen door de pijn heen is wonderlijk mooi. Het hoort bij het leven. l

DOOR GUNTER VAN ASSCHE

‘Ik hou niet zozeer van chaos, wel van georchestreerde wanorde.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content