WIM OPBROUCK, JEAN BLAUTE EN MICHIEL HENDRYCKX VORMEN OPNIEUW ‘DE BENDE VAN WIM’. DE DRIE MOTARDS KAMMEN IN ONVERVALSTE HELL’S ANGELS-STIJL DE GRENZEN VAN EUROPA AF. (VANAF 2/12, ELKE VRIJDAG – 20.45 CANVAS). DOOR GUNTER VAN ASSCHE

1 ‘De Bende Van Wim’ doorkruist opnieuw Europa. Krijgen we een herhaling van het vorige seizoen?

Helemaal niet! Deze keer trokken we naar plekken waar de wereld lijkt op te houden – Santiago de Compostela, bijvoorbeeld. Michiel, Jean en ik zijn alledrie lekkenfetisjisten. We zoeken graag naar graven van illustere figuren, maar evengoed naar plaatsjes waar geen bal te beleven valt. (lacht)

2 Je zei onlangs dat je vrede had genomen met lelijkheid. Kan je dan ook genieten van smakeloze vergezichten?

Absoluut, meer dan ooit zelfs. In de eerste reeks van De Bende Van Wim was ik al ontgoocheld als we in lelijke hotelkamers moesten slapen. Maar dankzij mijn iPod heb ik een wapen tegen de lelijkheid gevonden. Zelfs de meest troosteloze omgeving roept plots beelden op die aan Twin Peaks doen denken.

3 Wat voor hallucinante deuntjes staan er dan wel op je iPod?

Veel klassieke muziek, en natuurlijk Angelo Badalamenti – allicht zorgt die voor de Twin Peaks-verbeelding. Ik heb heel wat platen thuis, maar voor onze reis met De Bende van Wim liet ik Michiel mijn iPod vullen. Alan Price vormde de soundtrack voor onze trip, samen met een hele hoop klassieke componisten.

4 Jullie werkten 16 uur per dag. Druist dat niet in tegen het bikers-credo ’take the road as it comes’?

Dat is de schuld van onze impulsieve geest. Iemand kon plots zomaar het idee krijgen om naar Schotland te rijden. Ik vond dat we daar de cover van Kuifje en de Zwarte Rotsen moesten naspelen, dus toen moesten we een bootje huren, een blauwe pull en Schotse rokken zoeken, en naar het eiland Arran varen. De productie had het niet makkelijk met onze afwijkingen (lacht).

5 Naar verluidt waren er voor het eerst ook spanningen tussen jullie drieën.

Ach, vorige keer hadden we ook hevige discussies. Dat heb je nu eenmaal met dit soort producties. Maar geen van ons heeft ooit het gevoel gehad dat hij naar huis wilde, of zich van de andere twee wilde afzonderen. We zien elkaar graag, en dat merk je als je het programma ziet.

6 In ‘De Asielzoeker’, je nieuwe theaterprogramma, ga je voor het eerst voorbij aan typecasting: je speelt een broodmagere mens. Kan zoiets alleen in theater?

Ik ben inderdaad iets minder mager dan mijn personage in het boek van Arnon Grunberg (lacht). Het is echt wel zo dat de verbeelding kleiner is op tv dan in het theater. In Stille Waters speelde ik ooit een onderzoeksrechter, wat al behoorlijk indruiste tegen die typecasting. Maar in het theater moet ik nooit eerst op de weegschaal voor ik een personage mag spelen. (lacht)

7 Je bent verslaafd aan de dramatiek van oude rituelen. Ben jij een man van het Grote Gebaar?

Niet echt. Ik ben wel een romantische ziel, net als Michiel en Jean. Ik kon bijvoorbeeld naar de begrafenis van Boudewijn kijken en echt genieten van de grote rituelen. Rituelen zijn vandaag te vaak isomo geworden. begrafenissen zijn niet meer zalvend of troostend, dat is een groot verlies.

8 Je totemnaam in de scouts was ‘Olijke Bever’. Ben je dat nog steeds?

Olijkheid is een val. Daarom ben ik zo blij dat ik in De Asielzoeker kan spelen: veel mensen denken dat alles waarin ik meespeel grappig zal zijn. Ik kan nog altijd verlangen naar een komische rol, maar ik ben blij dat ik nu mag bewijzen dat ik een ander verhaal kan vertellen dan dat van mijn honderd kilo.

9 Je wil ook een cultuurmagazine presenteren op Canvas, hoorde ik.

Ik heb verregaande gesprekken gevoerd met de VRT, maar zo’n programma is nog toekomstmuziek. Ik heb nog geen voorstel ingediend. Het toneel komt nu op de eerste plaats.

10 Je vindt dat je jezelf te vaak blootgeeft. Ben je niet bang dat je op die manier vlug zal opbranden?

Soms. Maar ik moet me overal zo intens mogelijk mee bezighouden – ik zie zelfs graag af, net als coureurs. No pain, no gain. Als ik over vijf jaar opgebrand ben, dan is dat zo. Maar het klopt wel, dat ik te veel een open boek ben. Ik moet echt wat zuiniger worden op mezelf. l

Gunter Van Assche

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content