VANAF DEZE WEEK LIGT ’75 JAAR RADIOHITS’ IN DE WINKEL, 4 DUBBEL-CD’S MET HET BESTE UIT ‘DE PREHISTORIE’ (ELKE ZONDAG – 10.00 RADIO2). WE DUIKEN VOOR DE GELEGENHEID MET GUY DE PRé IN ZIJN EIGEN GESCHIEDENIS.

FOCUSTRAKTEERT

win 10 series van ’75 jaar radiohits’. ZIE PAGINA 6.

1 Welke hits moeten absoluut weer opgediept worden?

Ik herinner me meteen Bob Scholte met Goedenacht en Welterusten uit 1931. Dat liedje werd elke avond op het eind van de uitzendingen op AVRO gespeeld. Scholte was de eerste artiest in de Lage Landen die het belang van de radio wist in te schatten. Goedenacht en Welterusten was een jingle avant-la-lettre.

2 Aan welke criteria moest een song beantwoorden om opgenomen te worden in ‘De Prehistorie’?

Dat was een lastige bevalling. Vooral de jaren ’30 en ’40 vergden heel wat zoek-en knutselwerk. We moesten zelfs mensen raadplegen die die tijd hebben meegemaakt. De definitie van een radiohit is voor elke radiomaker en luisteraar ook anders. Voor ons moest het in de eerste plaats goed klinken, en om de keuze te versmallen, wilden we ook dat de songs over de radio gingen.

3 Naar aanleiding van 75 jaar radio nodigde je onlangs Radio 2-iconen uit. Op wiens verleden ben je het meest jaloers?

Dat van Jos Ghysen, ongetwijfeld. Je voelt dat timing bij hem aangeboren is. Net voor de uitzending vertelde ik hem dat ik wilde beginnen met de tune van Te Bed of Niet Te Bed. Hij moest het publiek daarna verwelkomen. Het was 30 seconden improviseren, maar hij vertelde precies wat nodig was, en hij was ook nog eens ontzettend grappig.

4 Hoe dan?

Wel, hij vertelde op zijn typische manier hoe alles is veranderd op de radio. Vroeger moest hij door weer en wind naar de VRT fietsen, maar nu had hij een dikke wagen, mét chauffeur. Hij sloeg en zalfde tegelijkertijd. En hij had het ook over het kafkaiaanse gebouw van de VRT. Uit zijn mond klonk dat allemaal heel ongedwongen en grappig. Ik kende hem al als luisteraar, maar nu ben ik hem ook als collega enorm gaan appreciëren.

5 Je graaft de hele tijd in het verleden. Was het vroeger allemaal beter?

Ach, ik ben geen nostalgicus.Ik krijg dat etiket wel eens opgeplakt, maar ik vind het niet erg om het verleden te blijven oprakelen.Het begon eigenlijk met De Prehistorie, daar zijn dan een cd-reeks en een tv-programma uit voortgevloeid, en daarna volgden nog een musical en een boek. En nadien werd ik gevraagd om Goudzoeker te presenteren. Er was geen plan, het is gewoon toevallig zo gelopen.

6 Wat vind je het minst interessante decennium?

Ik ben geneigd om te zeggen: de laatste vijf jaar. Niet alleen omdat we maar in de helft van het decennium zitten, maar ook omdat die jaren de minst verrassende selectie bieden. Al die hitjes passeren ook dagelijks op alle radiozenders.

7 In ‘De Prehistorie’ op TV viel je vooral op door je gekke kostuums. Kijk je met schaamte terug?

Die verkleedpartijen op locatie waren net een schoolreisje (lacht). Vooral de uitschuivers blijven me bij. Ik herinnerde vaak mijn tekst niet meer, en daar stond ik dan in de meest potsierlijke kostuums.

8 Je viert je 25-jarig jubileum op Radio 2. Wat is je mooiste herinnering aan de zender?

Technisch stelde het waarschijnlijk niets voor, maar we zonden ooit een feestje uit op oudejaarsavond. We hadden vrienden uitgenodigd naar de studio en we aten, en we dronken en dansten de hele nacht door. Achteraf waren luisteraars daar dol- enthousiast over.

9 Je zei onlangs: ‘Op de VRT zijn de meeste collega’s jonger dan dertig. Als je daar over nadenkt, loert de depressie om de hoek.’

Van zwaarmoedigheid heb ik nog geen last, maar het is wel zo dat de meeste collega’s niet eens geboren waren toen ik begon. Ik maak me sterk dat zoiets me jong houdt, maar het zet je wel aan het denken.

10 Ach, hoeveel oude knarren rijden in een snelle Porsche?

(lacht) Ik voel me dan ook niet voorbijgestoken door de jonge garde, we zijn met hetzelfde bezig. Soms vraag ik me af hoe ze over me denken, maar allicht valt dat allemaal wel mee. Een mens denkt misschien te vlug dat hij te oud is.

DOOR GUNTER VAN ASSCHE

‘die verkleedpartijen in ‘de prehistorie’ waren schoolreisjes voor mij.’