DE BELPOP WORDT VEREEUWIGD OP TIEN VERZAMELCD’S (ééN PER JAAR, VAN 1980 TOT 1989) DIE VERSCHIJNEN ONDER DE NOEMER ‘BEL80’. NET ZOALS STUDIO BRUSSEL (BEL80, ELKE ZO VANAF 10/7) EN EéN (ZOMER 2005, ELKE DI CA. 22.30) ZETTEN WIJ DAAROM ELKE WEEK EEN MARKANT FIGUUR VAN TOEN IN DE KIJKER. DEZE WEEK: EX-ARBEID ADELT!- GITARIST LUC VAN ACKER. DOOR PETER VAN DYCK

1 Al speelde je amper een jaar bij Arbeid Adelt!, toch is dat hoofdstuk uit je carrière iedereen bijgebleven. Hoe verklaar je dat?

De optredens van Arbeid Adelt! waren vaak legendarisch. Ik herinner er mij eentje in Kapellen. De politie viel binnen wegens geluidsoverlast, en omdat we rustig bleven verder spelen, zetten ze de stroom af. Alles viel uit, behalve het geluid en het licht op het podium. (lacht) We tapten energie af van de elektriciteitspalen op straat – in de jaren ’80 waren parochiezalen niet voorzien op een zware P.A.

2 Marcel Vanthilt en Jan Vanroelen hadden net als jij een groot ego. Hoe hard botste het binnen Arbeid Adelt!?

Om je een idee te geven: de New Yorkse topproducer David Avidor heeft het welgeteld tien minuten bij ons uitgehouden. ‘ It’s absolutely impossible to have the three members in one room’, stelde hij vast. Het is onvoorstelbaar hoe wij tot songs kwamen. Dat ging zo: Jan liet een beat lopen, Marcel las iets voor uit de krant en dat werd dan het nummer Men Schoot Een Turk Neer.

3 Met Al Jourgenson van Ministry en Richard 23 van Front 242 richtte je vervolgens Revolting Cocks op. Hoe voelt het dat die groep nu méér bejubeld wordt dan destijds?

Het verbaast me. Bladen die ons indertijd boudweg negeerden, roepen nu dat we geschiedenis hebben geschreven. Niet dat ze ongelijk hebben: Big Sexy Land wordt door groepen als Nine Inch Nails nog altijd beschouwd als een industry-klassieker.

4 Ooit beweerde je: ‘Een Belgische muzikant die een internationale carrière wil uitbouwen, moét in de VS gaan wonen.’ Nu nog?

Meer dan ooit! In L.A., New York en Londen heb je een 20-tal managers die bepalen wie groot wordt. Als je niet bij een van die mannen onderdak vindt, vergeet het dan. Ik geef momenteel workshops ‘muziekindustrie’. Ook daarin is mijn grote stelling: ‘ Als je niet als een hobbyist met subsidies van de Vlaamse overheid wil werken, is naar Amerika emigreren de enige oplossing.‘

5 Blijkbaar heeft Tim Vanhamel van Millionaire naar je geluisterd. Hij woont zowat halftijds in L.A.

Wat wil je? Ik heb het er van z’n 17e bij hem ingeramd. (lacht) Als er één muzikant is van wie ik geloof dat hij het internationaal kan maken, dan is het Tim wel.

6 Waarin verschilt een muzikant uit L.A. van één uit Tienen?

Wij hebben nooit leren knokken. In Vlaanderen heerst een chirosfeertje: alle groepen zitten altijd gezellig samen in één kleedkamer. In Amerika draait de muziekbizz volledig om de competitiegeest. Als je niet boven de rest uitsteekt, red je het niet.

7 In ’94 werd je studiomanager in de Galaxy in Mol. Mis je het podium?

Verschrikkelijk! Ik heb net nog in Brussel met Chris Vrenna, de drummer van Marilyn Manson, gesproken. Als ik die dan met de toerbus zie vertrekken, krijg ik hartzeer. Ik stapte eruit toen mijn vrouw zwanger werd. Een rock-‘n-roll-leven én een gezin: dat paste niet – zeker niet nadat ik bij Ministry mensen aan heroïne had zien sterven . Eind dit jaar kan ik gelukkig weer op tournee: eerst met Anne Clark, daarna met m’n eigen ding.

8 Wantrouw je de muziekindustrie sinds je label Les Enfants Terribles, waarin je twee jaar van je leven had geïnvesteerd, opgedoekt werd?

Neen. De héle bizz ging toen overkop. Toen ik in Londen vergaderde met enkele directeurs vroeg ik hen: ‘ Wat gaan jullie doen om de muziekindustrie te redden?’. Hun antwoord: ‘ We laten onze advocaten onderhandelen om een hogere uitstappremie voor ons af te dwingen.’

9 Wie is de beste Belgische gitarist ooit?

Bert Lams van California Guitar Trio. Een gast uit Aalst die samen met Robert Fripp studeerde. In België kent niemand hem, maar intussen toert hij al zo’n tien jaar de wereld rond en werkt hij samen met grote namen als Peter Gabriel en Jon Anderson.

10 Waar ben je het meest trots op?

Met het risico uitgelachen te worden: Zas, de mini-elpee met tromgeroffel en boeddhistische kreten die ik opnam toen ik jong en onbezonnen was. Ik had nog geen deal en moest met niemand rekening houden. Ik kon voluit gaan – zo spontaan heb ik nadien nooit meer geklonken. l

Peter Van Dyck