herr Seele analyseert deze zomer verkiezingen, en trekt als Mr. Hulot langs de kustlijn in ‘Aan Tafel’ (MA 14/6 – 22.15 TV1). DOOR GUNTER VAN ASSCHE

1 Welk typetje is ‘De Geklede Heer’ in je rubriek in ‘Aan Tafel’?

Ik speel helemaal geen typetje in de serie. Daar ben ik ook waardeloos in: alleen het typetje Van Patiënten kon ik net aan in Lava. Verder ben ik echter aangewezen om mezelf te zijn. In die wekelijkse rubriek benader ik als Herr Seele symbolen langs de kustlijn zoals de vuurtoren, en ik geef een beschouwing van fenomenen als de strandredder. De geest van Tati leeft wat in de serie.

2 In de verkiezingsshow op VRT onderzoek je de sterkte van alle verkiesbare partijen. Conclusies?

Ik krijg een rubriekje waar wordt ingegaan op de slogans van politieke partijen en hoe er campagne wordt gevoerd. Zo bedacht ik dat de populariteit van het Vlaams Blok ook ligt aan hun slogan. ‘Eigen volk eerst’ appelleert aan het ‘mijn kind, schoon kind’-principe. Het Vlaams Blok heeft een heel vrouwelijke aanpak.

3 Je kijkt zelf nooit tv. Op welke criteria baseer je de keuze om jezelf te lenen aan deze of gene show?

Ik neem gewoon alles aan wat me wordt voorgesteld. Zelf maak ik er inderdaad een fijne gewoonte van om ’s avonds voor de haard te zitten. De UV-straling van een kachel is erg heilzaam, en houtskool heeft een ontstressende werking. Ik lees ook veel: nu is dat bijvoorbeeld Trouw nooit een vrouw met grote voeten.

4 Op Donna bestudeer je het vrouwelijk leven. Iedereen denkt dat je zomaar wat verzint, maar blijkbaar breng je academische filosofie.

Er gaat heel wat ernstig onderzoekswerk aan vooraf. Ik voel steeds de aanvechting om zo nauwkeurig mogelijk te werken in de rubriek Kletskop. Ze betalen mij voor zelfstudie! Ik kan nu zelfs over het schrobben van de vloer een boompje opzetten: geef mij een kwartier en ik vertel alles over verschillende schuurborstels.

5 Op school tekenen sommige jongens steeds blote vrouwen omdat het schetsen van voluptueuze borsten hun opwindt. Is dat bij jou nog steeds zo in je tekeningen?

Je kunt dat freudiaans bekijken, maar ik denk dat het vooral mijn onkunde bewijst. Voor mij is de vrouwelijke perfectie Eva van Jan Van Eyck. Dat terwijl het type vrouw in mijn werk komische types zijn, waar iedere man wel eens naar smacht: Pamela Anderson bijvoorbeeld.

6 Je beschreef Kama eens als het hoofd, terwijl jij het lichaam bent. Bedenk jij dan zelf niets grappigs?

Ik ben een man van scenario’s. Ooit verscheen een strip waarin Cowboy Henk zijn buurman vraagt of hij zin heeft om over het weer te praten. Als die daar geen probleem mee heeft, zegt Henk: ‘Wacht even, ik haal mijn tekst’. Ik ben ook zo: het absolute tegenovergestelde van ad rem. Ik ben dan wél weer heel goed in surrealistische communicatie.

7 Doorheen je leven wil je Tati en W. C. Fields laten resoneren. Dat klinkt inderdaad als surrealistische communicatie.

Ik bedoelde dat ik ‘een denkende mimespeler’ ben in mijn leven als komiek. Een held, gevangen in zijn eigen lichaam. In de geacteerde wereld ben ik dan weer pianostemmer: die rol speel ik in de maatschappij, stoïcijns op de achtergrond.

8 Kama vindt je autistisch als je optreedt: je zou het publiek niet aanvoelen.

Daarin ben ik het zeldzaam met hem eens. Ik begrijp de show helemaal niet: al 22 jaar blijk ik met mijn verschijning succes te hebben, terwijl ik geen benul heb van wat mensen aan het lachen brengt. Dat is het verschil met Kama: hij is een satiricus, en ik een tragikomisch figuur – ik ben de man die met zijn kop tegen een paal loopt. Grappig om te zien, maar eigenlijk is dat een tragische situatie.

9 Armani heeft ooit wereldwijd een reclamecampagne uitgegeven met Cowboy Henk.

Ik was onder de indruk van een paginagrote Henk voor Armani. Dat kwam doordat enkele cartoons van Cowboy Henk in het Italiaanse blad Comix waren verschenen, en daar was een heftige polemiek op gevolgd: we kregen tegenkanting, maar de meeste Italianen hadden het wel voor de renaissancistische held Henk. Zelfs Umberto Eco loofde die strip.

10 Om een Auschwitz-cartoon voor ‘Het Parool’ ontstond heel wat tumult. Kennen jullie je grenzen niet of overschrijden jullie ze bewust?

Kamagurka en ik zochten naar ‘de meest beladen schoorsteen’: zoals Sinterklaas eerst door meters roet moet ploeteren om in de kern van burgerlijkheid te komen, kozen wij om het kwalijkste taboe boven te halen: de herinnering aan de gruwel van Auschwitz. Via humor de pijn blootleggen. We hadden het vrij serieus voor, maar blijkbaar is de wereld niet steeds klaar voor humor. l

Gunter Van Assche

‘HET VLAAMS BLOK HEEFT EEN HEEL VROUWELIJKE AANPAK.’