Troubadour Thé Lau bewijst dat er live nog leven is na The Scene, Zowel op zijn DVD ‘The Show’ als tijdens ‘Vox Pop’, waar hij deze week eregast is (vrijdag 16/1 – 20.35 TV1). DOOR GUNTER VAN ASSCHE

‘In Nederland staan ze na twee nummers al te klappen op hun stoeltjes, maar in België krijg je een staande ovatie alleen als het echt héél bijzonder was.’

1 Is een programma als ‘Vox Pop’, waarin je zowat als menselijke jukebox fungeert, aan jou besteed?

Ik heb eerst een proefopname gedaan: als het me toen niet was bevallen, dan had ik de kelk misschien laten passeren. Vox Pop is echter geen evident programma: zo heb ik de kans gekregen om enkele nummers te spelen met een strijkkwartet – alleen op Radio1 zou zoiets nog kunnen.

2 ‘Blauw’ duikt frequent op in het karaokemilieu. Is het vreemd om een intens nummer van jezelf in die context te horen? Alsof je Anita Meyer Frank Sinatra hoort zingen…

Ik zou die versies eerst eens moeten horen, om een oordeel te vellen. Het blijft toch een eer dat iemand een nummer van mij wil zingen. Ik heb ook opgepikt dat er in Idool nummers van me werden gezongen: heel bijzonder. En ach, er zijn er toch minstens zoveel die Brel coveren, en met wat geluk doen er twee dat ook daadwerkelijk goed. (lacht)

3 Je hebt onlangs duetten gezongen met Sarah Bettens, Blÿf en Jacqueline Govaert van Krezip. Ze klonken allemaal beter dan ooit tevoren…

Ik kan nu maar beter even bescheiden knikken. (lacht) In Kopspijkers heb ik Onder Aan De Dijk gebracht met Jacqueline. Sarah Bettens, die op de plaat meezingt, bleek een van haar grootste voorbeelden te zijn. Dat wist ik niet, maar ik wist wel dat beide stemmen heel goed zouden samenklinken met de mijne in die song. Geen toeval wellicht.

4 Er zijn fans die songregels van jou inkaderen. Grijpen jouw eigen teksten je jaren later nog bij je nekvel?

Er zijn er. Onlangs bracht ik Feest met het Belgische kamerorkest Prima La Musica en de haartjes op mijn arm kwamen overeind toen die prachtige strijkers weerklonken. Ik heb het ook gevoeld toen ik De Vriendschap zong op de begrafenis van een goede vriend, die me dat niet lang daarvoor had gevraagd.

5 En word je onpasselijk van het slappe sentiment van je collega’s?

Ik krijg het koud van onbenullige liedjes die niet eens tongue-in-cheek zijn. Of van artiesten met valse intenties: ik kom vaak in volkscafés en dan merk je bijvoorbeeld dat een André Hazes elke keer op hetzelfde moment met zo’n snikje in zijn stem zingt. Gruwelijk is dat, als je veel belang hecht aan oprechte emotie.

6 Hoe gaat het nog met het schrijven? Een kortverhalenbundel is er al, hoe lang laat je eerste roman nog op zich wachten?

Nou, hij is intussen vrijwel af! Het boek heet Hemelrijk en gaat over twee hoogbejaarde mensen die in hun eigen huis zijn blijven wonen – het is geïnspireerd op mijn eigen ouders. Een soort hulp-aan-huis voert conversaties met de man, die soms indommelt en begint te dromen en zich dingen uit het verleden herinnert.

7 Je theatertour ‘De God van Nederland’ begint nu pas in Nederland, nadat je je borst hebt natgemaakt in Vlaanderen.

Met Els Dottermans had ik het er eens over: Belgen zijn meer bescheiden en terughoudend. Op zich is dat wel goed: in Nederland staan ze na twee nummers al te klappen op hun stoeltjes, maar in België krijg je een staande ovatie alleen als het echt héél bijzonder was. Voor mijn performance verandert dat niets: in beide gevallen haal ik het onderste uit de kan.

8 Krijgt daarom Rock Werchter zo’n belangrijke plaats op je live-dvd ‘De Show’?

Rock Werchter was heel speciaal voor mij, omdat ik niet gedacht had dat ik daar ooit opnieuw, zonder The Scene, zou staan. Dat was een droom.

9 Je single ‘Brandende Regen’ heb je samen met Tom Holkenborg (Junkie XL) geschreven. Hoe is dat in zijn werk gegaan?

Ik hoorde zijn Elvis-bewerking A little Less Conversation en diezelfde dag nog schreef ik hem met het voorstel iets met Waar Mensen Wonen te doen. Dat zag Tom wel zitten, tot mijn grote verbazing want ondertussen had hij het heel druk door zijn wereldhit. Uiteindelijk kwam hij zelf met het idee om iets nieuws samen te schrijven.

10 Ik dacht dat je een hekel had aan dance.

Oh, maar dat is nog altijd zo! (lacht) Tom Holkenborg heeft wel een wereld vol beats voor me doen opengaan. Maar net zoals de meeste r&b geen knijt waard is, blijft de meeste dansmuziek nog steeds te eendimensionaal om te boeien: je beperkt je beter tot de grootste artiesten in beide genres. l

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content