Peter Ivers

Zanger, songschrijver, uitmuntende harmonicaspeler en ongeleide tv-presentator Peter Ivers baande zich in de seventies een weg langsheen bizarre artpop, bronstige avant-rock en jazzy no wave-grooves, op platen die geen hond begreep. Hoe plaats je een man die zowel bij de New York Dolls als Fleetwood Mac in het voorprogramma mocht, en bij die laatsten een luier aantrok? Als Ivers (die in 1983 brutaal werd vermoord in zijn huis in LA) al op een lijn te zetten valt, is het er een die bij Marc Bolan en Lou Reed begint, onderweg die andere theatrale weirdo Lewis Furey oppikt en bij Ween uitkomt. Deze bundeling uiterst beluisterbare demo’s biedt alternatieve versies van ‘bekend’ werk (zoals In Heaven, geschreven voor David Lynch’ film Eraserhead), die vaak frisser klinken dan de originelen.