P.B. GRONDA, van wie onlangs de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

De groei van de laatste iPhone valt stil en ergens ben ik blij.

Dat is namelijk een goed teken en hopelijk de voorbode van een nieuwe tijd. Want de wereld houdt zich nu al vijftien jaar lang in een kramp vast aan een ongedefinieerd ideaal van veiligheid.

Is het mooi, ontroerend, is het leuk of is het boeiend? Sinds enkele gekken vliegtuigen door het WTC hebben geboord, is dat niet aan de orde. Als het maar veilig is. Als we maar veilig afgeschermd worden van de migrant, veilig over straat mogen in Molenbeek, elkaar maar veilig aanraken in bed. We hangen onze huizen vol plastic hoekjes tot de kinderen tien jaar oud zijn en ons spaargeld levert niks op maar hey, het staat er tenminste veilig.

Nu moet je weten dat ik helemaal voor veiligheid ben. Ik ben een oudste broer en een belachelijk bezorgde vader die zonder succes probeert te doen alsof het hem weinig kan schelen. Ik draai het deksel zeker hard genoeg op de pot confituur en betaal met plezier drie keer meer voor een kinderstoeltje dat met roestvrijstalen bouten in de carrosserie van de wagen gelast kan worden. De zaken moeten nu eenmaal in orde zijn.

Toch aanvaard zelfs ik: het leven is schrammen en builen, en soms ook wat bloed. Zonder die dingen is het bestaan ook niet meer dan wat aan een muur hangen in een ellendig museum, tot je moment is gekomen om vervangen te worden.

Maar goed, de wereld besliste: veiligheid voor alles.

Jongeren groeiden voor het eerst op in een wereld met veiligheidsknopjes, -gordels, -regels, kindersloten, valhelmen, hele kleerkasten vol fluo en in sommige gevallen ook leibanden.

Nee, echt. Leibanden.

Natuurlijk kun je van die sukkels niet anders verwachten dan dat ze de wereld vuil en vies vinden, wanneer ze dan uit hun cocon kruipen.

Comedians durven geen grap meer te maken die nog maar in de buurt komt van ras of geslacht, want zo krijgen ze heel Twitter op hun dak. En dan is het voorbij voor hen. Of ze moeten de rest van hun loopbaan voor de kleine marge spelen. In cafés. Die ook niet meer bestaan, want het zijn bars. Met een veiligheidsplan.

Apple is een bedrijf dat perfect heel die verandering van avontuur naar verstikkende veiligheid heeft vormgegeven en verkocht. Waar ze vroeger de makers waren van prachtige objecten van uitzonderlijke kwaliteit en grote innovatie, werden zij de verkopers van zielloze producten die zo hard op elkaar gelijken dat ze wel heel veel circus moeten verkopen om ons wijs te maken dat we weer wat nieuws nodig hebben. En toch lukte dat uitstekend.

Tot nu, dus. Want hun zoveelste schijf technologie met precies hetzelfde op als de vorige schijf technologie sputtert. De almachtige consument is het beu. Hij voelt zich niet langer empowered omdat hij zo’n telefoontje heeft, maar hij ziet de lege waarheid, namelijk inspiratieloos kopen voor de aandeelhouders van een bedrijf dat vooral op veilig speelt. En de inherente saaiheid daarvan intussen niet meer kan verstoppen.

Maar genoeg dan met dat veilig-veilig, laten we weer proeven, ademen en ontwerpen.

P.B. GRONDA

DE GROEI VAN DE LAATSTE IPHONE VALT STIL EN ERGENS BEN IK BLIJ. DAT IS NAMELIJK EEN GOED TEKEN.