P.B. GRONDA, van wie net de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

Boerzwasbuiten. In de lente van ’68 schreef iemand het op een gevel van wat nu café At the Bebop is, op de hoek van de Tiensestraat en het stadspark in Leuven.

Ik zou de alternatieve spelling achterwege laten omdat we de franskiljons intussen toch tot minstens negen kilometer verderop hebben verjaagd, maar verder zou ik het zo weer ergens opkladden.

De boerzwas spreken gewoon Vlaams, zijn overal en ze beheersen onze samenleving op een manier die stilaan te gek voor woorden is. Ze komen met slap en doorzichtig façadisme, valse beleefdheid en een morele superioriteit die een dampende poel van achterklap en ongefundeerde veroordelingen moet opsmukken.

De salons zijn dan wel verhuisd van de herenhuizen naar de online media, maar ze werken precies hetzelfde. Mensen steken niet echt iets uit, maar staan klaar om de eerste arme sukkel die even buiten de lijnen kleurt met een leger aan te vallen. Want zo zijn wij hier niet, hoor. Foei, foei.

Dat is natuurlijk voor een groot stuk ingegeven door angst. Bedrijven, instellingen en mensen vinden zich allemaal brands. Ja, dat was een goed idee, enkele jaren geleden, iedereen wijsmaken dat ze een merk zijn. Wel, nu zijn al die merken bang voor slechte pr, dus riskeren ze niets meer. Seks? Zot! Te gevaarlijk want we hebben na een paar duizend jaar plots gemerkt dat daar blijkbaar altijd een soort van – ja, wij schrokken er ook van – machtsspel bij komt kijken dus wow, laat maar zo. En humor? Mja. Als het echt heel flauw is of niet verder gaat dan een ludieke woordspeling, en al zeker niemand van een of andere kut-vzw voor eenarmige transgenders in de buurt van Gent zou kunnen kwetsen of inspireren tot een ons merk onvriendelijk gestemde hashtag.

Hier een spoiler die je heel veel tijd en het bedenken van boze tweets kan besparen: de wereld is in essentie onvriendelijk. Dat komt omdat er zeven miljard mensen rondlopen die als eerste plan hebben om te overleven en, indien ze kinderen hebben, hun kinderen te beschermen. Veel ingewikkelder dan dat is het niet.

Respect wil dus ook zeggen: ik sta op voor oude mensen in de metro en ga niet zomaar iedereen in het wilde weg duwen of beledigen. Respect wil niet zeggen: ik slik al mijn meningen in want iemand zou het zich maar eens moeten aantrekken. Dus fuck off met je honderdveertig tekens en je verwijfde hartjes.

Nu we dat allemaal weten: grijp het excuus van een nieuw jaar aan om te doen wat je wilt doen. Zet daarbij, binnen de wettelijke grenzen die in ons eigen belang gesteld werden, uit de weg wie in de weg staat en veel succes ermee.

Mijn eindredacteur – Kris, heet hij, hij is van Limburg – zei me: je wordt zachter. Of het aan mijn intussen bijna volwassen leeftijd lag, of de golf van mededogen die het vaderschap vroeg of laat met zich zal meebrengen?

Kris, makker, het is niet zozeer dat ik zachter word, het is dat er intussen zoveel onbeschrijflijke bullshit aan de oppervlakte is komen drijven, dat een mens soms gewoon niet weet waar te beginnen. Maar ik beloof mijn best te doen, want de boerzwas moeten maar eens buiten.

P.B. GRONDA

GRIJP HET EXCUUS VAN EEN NIEUW JAAR AAN OM TE DOEN WAT JE WILT DOEN. ZET DAARBIJ UIT DE WEG WIE IN DE WEG STAAT EN VEEL SUCCES ERMEE.