Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Vlaanderen voert de wereld aan in drie categorieën: veldrijden, fileleed en het gebruik van antidepressiva.

Laten we het een andere keer over veldrijden en fileleed hebben.

Je zou kunnen zeggen: ja, maar dat komt omdat het zo donker is in Vlaanderen. De zon schijnt er nooit langer dan zeven minuten en het is duister om halfvier tussen begin oktober en eind april.

Even goed kun je zeggen: ja, maar dat komt omdat het Riziv het niet erg vindt om straks 200.000.000 euro per jaar terug te betalen aan pillen in een losgeslagen gezondheidszorg.

Maar dat zou allebei naast de kwestie zijn. Ook is een pil nemen om wat chemie in je hoofd te helpen helemaal geen schande. Sommigen zeggen dat het de natuur verstoort. In diezelfde redenering zou ik ook geen bril mogen dragen en zouden we geen dammen, bruggen of sluizen mogen gebruiken. Als er een pil zou bestaan die mijn problemen oplost, dan zou ik er bij het ontbijt drie tot een half dozijn van vermalen in mijn havermout. Gesteld dat ik havermout eet.

Nee, er is iets in de dynamiek van het volkje dat een onbezwaard geluk in de weg lijkt te staan. We kunnen blijkbaar niet om met succes.

Dat wordt ook duidelijk bij de ontvangst van The Sky Is the Limit. Een soort Het leven zoals het is: miljonairs, Jambers bij de rijken, The Kardashians Vlaanderen, Afrit 9 naar de villawijk. Kortom: een soort televisie dat we intussen wel kennen, maar dan met mensen die genoeg geld hebben om al hun belachelijke fantasieën ook echt te beleven.

Het programma op zich is verder niet veel commentaar waard. Wel de manier waarop pers en publiek – voor zover dat nog twee aparte groepen zijn – erop reageren. Namelijk met een wereldvisie die waarschijnlijk echt heel gepast was ten tijde van priester Daens. Niet de film van Coninx. Ook niet het boek van Boon.

Zo houden we er nog steeds van om truttig vast te stellen dat rijke mensen daarom nog geen goede smaak hebben. Alsof we verrast zijn dat niet iedereen die boven een miljoen euro op zijn bankrekening gaat automatisch telefoon krijgt van het Nationaal Comité van de Goede Smaak. Let ook op de impliciete veronderstelling dat de criticus in kwestie natuurlijk overloopt van de goede smaak. Alsof dat nog bestaat.

Vlaanderen heeft een vreemde relatie met rijkdom. Haast iedereen is er rijk genoeg, en toch haat iedereen de extra rijken. Alle vormen van meritocratisch denken zijn uit de samenleving geklopt. Een verwende erfgename uit Turnhout gunnen we haar miljonairsleventje desnoods meer dan een zogezegd foute selfmade man met een snor, rugbeharing en een stereotypische Ferrari die heel zijn leven hard heeft gewerkt. Haha, denken we. Een snor!

Maar als het over bovengemiddelde rijkdom gaat, blijven we toch vooral bij die ene, overbodige vraag steken. Geld leidt tot macht, daar kun je moeilijk omheen. Maar voor mensen uit het rijke Vlaanderen die zich nog steeds afvragen of rijkdom nu eigenlijk gelukkig maakt, herhaal ik met plezier: Vlaanderen voert de wereld aan in drie categorieën. Veldrijden, fileleed en het gebruik van antidepressiva.

P.B. GRONDA

VLAANDEREN HEEFT EEN VREEMDE RELATIE MET RIJKDOM: HAAST IEDEREEN IS RIJK GENOEG, EN TOCH HAAT IEDEREEN DE EXTRA RIJKEN.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content