MAMA DIE ZAL KIJVEN. AFSCHEID NEMEND VAN HAAR EIGEN MAMA, LAAT PATTI SMITH ALS MOEDER HAAR LICHT OVER DE WERELD SCHIJNEN.

TRAMPIN’

(Columbia) In concert: 9/7 Cactus Festival, Brugge.

Patti Smith ****

Patti Smith heeft een moederplaat gemaakt. Koesterend, maar bijwijlen ook berispend. Duidelijke odes aan haar eigen moeder, die ze recentelijk verloor, zijn Mother Rose en het afsluitende titelnummer. Trampin’ is een spiritual, vooral bekend in de vertolking door gospelzangeres Marian Anderson, die ma Smith voor haar kinderen zong. Heel symbolisch speelt Patti’s 16-jarige dochter Jesse piano op het nummer, haar absolute vuurdoop. Aan haar is dan weer Cartwheels gericht, een song die ondanks de sluimerende tristesse toch vooral beelden van de lente bevat. Het is een troostliedje dat de vrouw die Patti Smith vandaag is helemaal typeert. Leven en dood mogen haar de voorbije jaren rake klappen hebben uitgedeeld, de rockzangeres heeft nooit opwekkender platen gemaakt. In Jubilee getuigt een Amerikaanse moeder haar liefde voor haar land, zonder voorbij te gaan aan de problemen waarin het zit. Ondanks de verwijzing naar de oorlog in Irak is het een verheffende song.

Trampin’ is vintage Patti Smith Group, een band die gerust naast Crazy Horse mag staan. Het gitaarwerk is tegelijk krachtig en subtiel. Even genuanceerd is Patti’s stemgebruik. Op haar 57e kan ze nog behoorlijk vinnig uit de hoek komen, maar als het moet, op gospelmomenten als Trampin’ en Gandhi, klinkt ze nasaal en ietwat gebroken, en laat ze horen dat ze gelééfd heeft. De ene keer bijt ze, de andere keer berust ze.Haaks op conventionele songs als Mother Rose en het bijna gefluisterde countryfolklied Trespasses staan de wilde jams Gandhi en Radio Baghdad. De combinatie van parlando poëzie en pure improvisatie – in het geval van Radio Baghdad had gitarist Oliver Ray, tevens partner van Smith, enkel een structuur uitgetekend alvorens ze de tape lieten rollen – zou in de handen van anderen strontvervelende resultaten opleveren, maar hier zorgt het voor vuurwerk. In Radio Baghdad is een Iraakse moeder aan het woord. Ze probeert een wiegeliedje te zingen voor haar kind, terwijl de Amerikanen de stad bombarderen. Een indringend antioorlogmanifest dus. Volgens Smith moest Trampin’ een cd worden die de krachtige, energieke persoonlijkheid van haar moeder weerspiegelde. Daar is ze glansrijk in geslaagd.

Peter Van Dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content