Paradijseiland (Jomme)

Net als andere populaire reeksen ontsnapt Jommeke niet aan hommages, al krijgen gastauteurs in het geval van Vlaanderens jongste blonde held weinig vrijheid: van hen wordt gevraagd om een bestaand verhaal te updaten. Ervaren auteur Griffo toonde vorig jaar als opener van de serie Jomme tot welke bloedeloze armoe dat kan leiden, maar Steven Dupré, sinds Sarah en Robin een referentie in de kinderstrip, geeft met Paradijseiland het goede voorbeeld. Hij bewaart de magie uit de klassieker van Jef Nys over een groepje kinderen dat zich als Robinson Crusoës op een onbewoond eiland nestelt, maar trekt het verhaal tegelijk resoluut naar het hier en nu. Zijn overlevingsskills heeft Jomme bijvoorbeeld bij het begin van het verhaal opgedaan door een survivalserie op zijn tablet te bekijken. Ook de fauna is minder naïef: apen en andere dieren op het eiland zijn nu biologisch verantwoord. Duprés tekeningen maken de fictieve wereld van Jommeke bovendien nog warmer, als een dekentje waaronder je graag wilt kruipen. Onverslijtbare kwaliteit van Jef Nys, kundig herverteld voor kinderen van nu.