22.45 – Canvas. De documentaire- wordt vandaag, woensdag 30/4, ook vertoond in de Vooruit in Gent. Om 20.00, toegang gratis.

In de late jaren 60 wordt priester Frans Wuytack, of Padre Francisco, in de krottenwijken van Venezuela op handen gedragen. De overheid is non amusado en zet hem het land uit voor zijn rol in de volksopstand. Pas in 2000 mag de banneling op aansporen van nieuwbakken president Hugo Chávez weer het land in, mét zoon en filmmaker Fabio in zijn spoor. ‘Waarom zou ik elders een goed verhaal gaan zoeken, als ik elke dag met iemand als mijn vader aan tafel zit?’

Laten we dat even ophelderen: hoe ben jij de zoon van een priester geworden?

Fabio Wuytack: Wel, na zijn jaren in Venezuela heeft hij een tijd in de Antwerpse dokken gewerkt, waar hij zich ook in de staking geëngageerd heeft. De kerk wist niet goed wat te doen met zo’n rebel en heeft hem op grond van een wetboek van vierhonderd jaar geleden dan maar ‘onbestaand’ verklaard. Mijn vader zette zijn engagement voort, maar toen hij bij een actie mijn moeder leerde kennen besloot hij naast ‘kerkvader’ ook familievader te worden.

Hoe was het weerzien met de Venezolanen?

Wuytack: Ongelooflijk! Hij werd er opgewacht door duizenden sympathisanten, het leek wel de blijde intrede. Ik vond het heel straf om te zien hoe zijn invloed er is blijven leven. Uiteindelijk heeft hij toch bijna veertig jaar geen contact meer met hen gehad, maar ze zijn zijn werk en inzet niet vergeten. Padre Francisco is er een levende legende.

Je laat veel van zijn kennissen van toen aan het woord. Hoe praten die over hem?

Wuytack: Uit die gesprekken blijkt eens te meer hoeveel mensen hij heeft weten te inspireren. En dat die mensen een heel verschillende achtergrond konden hebben, van universiteitsprofessor tot huisvrouw. Allemaal koesteren ze waardering voor mijn vader, net omdat hij erin slaagde met zijn enthousiasme anderen tot daden aan te zetten. Hij zei niet wat er moest gebeuren, maar deed het zelf en overtuigde zo de rest.

Heb je je vader zo op een andere manier leren kennen?

Wuytack: We hebben altijd een hele goede band gehad. Dat kan ook haast niet anders als je zoals ons gezin veel hebt rondgereisd en op elkaar was aangewezen. Ik heb altijd begrepen dat hij gedurfde keuzes heeft gemaakt, maar niet waar die vandaan kwamen. Nu weet ik dat hij niet in een vakje te plaatsen is. Hij laat zich niet leiden door theorieën of politieke kleur, wel door menselijkheid.

(B.D.C.)