Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck Ex-hoofdredacteur van Knack Focus en tv-freak

Elke zondag, één

Artiesten, dat is mijn famille.’ Zo sprak Ancienne Belgique-directeur ‘Meneer Léonard’ ongeveer halverwege de eerste aflevering van Oud België, en daarmee verwoordde hij een van de belangrijkste thema’s van de reeks. Oud België mag zich dan voor een groot deel afspelen op de planken van het gelijknamige variététheater, de gebeurtenissen achter de schermen zijn veel belangrijker. Het is immers daar dat die uitgebreide familie van artiesten, medewerkers en bazen samen leeft, ruzie maakt en feest, het is daar dat ze elkaar bedriegen en/of elkaar steunen. In goede en kwade dagen, en aangezien de televisie steeds meer artiesten en publiek weglokt, lijken er voor de mensen van de Ancienne Belgique vooral nog veel kwade dagen aan te komen.

Oud België maakte in de eerste aflevering een erg volwassen indruk. In tegenstelling tot wat zo vaak het geval is bij Vlaamse dramareeksen werden de personages niet eerst netjes allemaal geïntroduceerd: het verhaal schoot meteen op gang, en je leerde gaandeweg iedereen die in de AB rondliep kennen. Het maakte die eerste aflevering af en toe wat verwarrend, maar de personages werden wel van bij het begin perfect neergezet en je voelde meteen empathie met hen, van rokkenjager Marcel over sidekick Willy tot souffleuse Germaine. Ook vormelijk is Oud België een buitenbeentje, met die heen en weer springende montage, de extreme close-ups en de acteurs die af en toe in de camera praten. De serie mag zich dan dertig jaar eerder afspelen dan Witse, in vergelijking met die zondagavondreeks komt ze uit de verre toekomst.

Niet alle montagetrucjes waren even gelukkig en heel af en toe kreeg je het gevoel dat het met minder ook had gekund. De scène waarin Marcel (een schitterende Peter Van den Begin) het probeert goed te maken met zijn liefje voor de ingang van het flatgebouw waar ze woont, was bijvoorbeeld emotioneler geweest als de camera níet een paar keer had in- en uitgezoomd. Maar goed, die paar schoonheidsfoutjes wegen niet op tegen de enkele waarlijk prachtige scènes die er in de eerste aflevering te rapen waren, zoals het heerlijke moment waarin Willy en Marcel in café The Fifties een dansnummertje opvoeren of het ‘duet op lange afstand’ tussen Marcel op het podium van het theater en de schoonmaakster in de toiletten.

Eigenlijk is Oud België op dit gebied veel experimenteler dan Terug Naar Oosterdonk: maar terwijl die vanwege het moeilijke karakter nog weggemoffeld werd op het toenmalige TV2, kan de reeks van Stany Crets en Peter Van den Begin wel op één in primetime. Het is een evolutie waar we alleen maar blij mee kunnen zijn. We zijn erg benieuwd of de modale zondagavondkijker niet zal struikelen over de manier waarop sommige dialogen off camera worden uitgesproken en over de bizarre zijsprongetjes, maar dat het Vlaamse drama met Oud België opnieuw een stevige stap vooruit zet, staat buiten kijf.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op FOCUSKNACK .BE

Stefaan Werbrouck

‘Oud België’ mag zich dan dertig jaar eerder afspelen dan ‘Witse’, in vergelijking met die zondagavondreeks komt ze uit de verre toekomst.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content