De Vlaamse metal begint stilaan de wereld te veroveren, alleen hier blijft het succes uit. Waarom u bands als Circle, Convict en Funeral Dress dringend moeten leren kennen.

In concert: Convict, Xeah, No Law e.a. 6/9 op Partyfest in JH Tydeeh, Mol. .Calibre en Janez Detd 6/9 op Crammerock, Stekene. Deviate en Caldera 13/9 B52, Eernegem.

Extra op www.focusknack.be

Een interview met .CALIBRE uit ons archief.

Torhout/Werchter 1995. Channel Zero, de groep rond Franky De Smet-Van Damme, speelt de wei plat en ziet zijn platenverkoop in één klap verviervoudigen. Een kwestie van de juiste groep met de juiste plaat op het juiste moment. Twee jaar later gooit Channel Zero echter de handdoek in de ring omdat de investeringen in het buitenland te weinig opbrengen. Met het heengaan van Channel Zero dacht de goegemeente dat de Belgische metal op apegapen lag. Niets is echter minder waar. Ondergronds bloeiden metal en vooral hardcore onverminderd voort. De Europese hardcore- en punkscene is goed georganiseerd en de amicale solidariteit is haast ontroerend. Sommigen, zoals Quetzal of Caldera, konden na amper een jaar bestaan al gaan toeren omdat bijvoorbeeld Spaanse bands hen uitnodigden. Als wederdienst mochten die groepen bij hun confraters komen logeren om de clubs hier onveilig te maken.

De grens oversteken, is voor een stel jonge honden niet alleen een uitdaging, ze doen zo ook snel ervaring op. Geen wonder dat het niveau van de zware rock uit Vlaamse klei de jongste jaren zo gestegen is. Door de positieve onderlinge concurrentie komt de lat alsmaar hoger te liggen. Funeral Dress, momenteel hoog in De Afrekening met de single Party On, pakt eerstdaags de koffers richting de VS. Op 7 september speelt de groep in New Jersey op Holidays In The Sun, het grootste Amerikaanse punkfestival. Drie dagen later staan ze in een uitverkocht CBGB’s. Het is al de vierde keer dat Funeral Dress op het podium van die legendarische New Yorkse club mag klimmen. Mocht het Millionaire of Zornik overkomen, de kranten stonden er vol van. ‘Dat is een situatie waar ik al tien jaar tegen moet vechten’, zucht Laurens Kusters, als leider van het I Scream-label en van de groep Deviate al meer dan een decennium een soldaat aan dit front. ‘Een metal- of hardcoregroep mag Europa platspelen, dan nog krijgt hij geen erkenning. Geregeld zie ik me genoodzaakt tegen de schenen van het establishment te schoppen. Vlamingen zijn niet chauvinistisch genoeg.’ ‘In Nederland wordt een met ons verwante groep als Face Tomorrow met awards beladen. Zoiets zie ik hier nog niet meteen gebeuren’, moet ook Dries Olemans, zanger van Circle, vaststellen. Zijn band deed zich recent nochtans opmerken met de straffe cd Vaudeville. Met gevoel voor melodie doet Circle de grenzen tussen hardcore, punk en indie-gitaarmuziek vervagen.

Vijftien jaar geleden was je een paria als je je liefde voor hardrock betuigde. Het tij keerde in 1991 met Metallica’s Nothing Else Matters en Nirvana’s Smells Like Teen Spirit. Ze hielpen het heavy genre uit zijn underdogpositie. Metalfan zijn, was niet langer iets om je over te schamen, eerder iets om trots op te zijn. Lang werd het succes van zware rock verklaard als een hormonale kwestie. Opgroeiende jongens hebben nu eenmaal hun dosis testosteron nodig. Laatst was ik bij een concert van Cave In: zo’n herrie dat het ongenietbaar was (en mijn linkeroor nog een volle dag nasuisde). Rond mij zag ik véél meisjes die hun pret allerminst lieten temperen door de lawaaihinder. Het virus is wijdverspreid. Extreme muziek wordt algemeen aanvaard. ‘Zelfs Slipknot klinkt in de oren van een 16-jarige alledaags en poppy. Tien jaar geleden was het ondenkbaar dat zo’n groep een millionseller werd’, oordeelt Olemans.

Niet alles is echter rozengeur en maneschijn. Als je ziet hoe harde bands van eigen bodem als .Calibre, Circle, Convict, Janez Detd en Funeral Dress Studio Brussel bestormen, is de verleiding groot om te concluderen dat metal, punk en de kruisbestuiving tussen die twee, hardcore, in blakende gezondheid verkeren. Maar tussen de airplay en het commerciële succes is het water nog te diep, zegt Laurens Kusters. ‘De poging die Warner met .Calibre heeft gewaagd, is mislukt. De band heeft 10.000 cd’s verkocht en dat is niet genoeg. Dat is de harde realiteit.’

Door Peter Van Dyck