Onoda

Voor Hiroo Onoda eindigde de Tweede Wereldoorlog pas in 1974. Het bevel tot capitulatie raakte niet tot in de jungle van een van de Filippijnse eilandjes, en koppig zette hij er de strijd nog tienduizend dagen voort. De Fransman Arthur Harari maakt geen held van de eerzuchtige figuur die fanatiek meeging in de keizerlijke propaganda. Zonder een oordeel op te dringen zet hij de zonderlinge geschiedenis ambitieus en zelfverzekerd uiteen. Met een speelduur van bijna drie uur, een laag tempo en een tweetal invalshoeken te veel beproeft Onoda de kijker onnodig lang. De meeste scènes hebben wel hun eigen spanning, mysterie en prachtig gefilmde natuurfenomenen. En zonder dat het opvalt, vervelt de oorlogsfilm in een overlevingsverhaal en vervolgens in een alsmaar meer meditatieve junglefilm die dagenlang blijft hangen.