,OH, NEE! DE HARS IS OP!,

© ILLUSTRATIE PIETER DE POORTERE

Printen we morgen allemaal een nieuwe broodrooster van thuis uit, in plaats van er vijf kilometer ver om te rijden bij Vanden Borre? Nee, natuurlijk niet. Dat duurt nog zeker vijf jaar.

De satirische website Funny or Die stuurde onlangs een bijzonder grappig filmpje de wereld in: Bar Refaeli’s Sex Tape Kickstarter, waarin een knappe blondine probeert via crowdfunding geld op te halen om haar grote droom te verwezenlijken. Ze wil graag – ’this project could not be more near and dear to my heart, and therefore my boobs’ – een deftige sekstape te maken en heeft daarvoor tienduizend dollar nodig. Ze haalt uiteindelijk 925.305.131 dollar op.

Voor de slechte verstaander: het filmpje is een parodie op de smeekbedes die mensen soms op de crowdfundingwebsite Kickstarter gooien om geld op te halen voor – een kleine bloemlezing – een kaasmachine, een homoseksueel bordspel, een documentaire over ‘echte zombies’ en koekjes waar zowel honden als hun baasjes even verlekkerd op zullen zijn. Nee, geen van die projecten heeft zijn doelstelling gehaald, laat staan een veelvoud daarvan. Ze hadden moeten inzetten op een knappe blondine.

Maar het kan wel degelijk ook zonder blondine, sekstape of smeekbede – zolang er maar 3D-printers aan te pas komen. Op 26 september hoopte het Amerikaans bedrijf Formlabs om via Kickstarter 100.000 dollar op te halen opdat het de eerste betaalbare 3D-printer op de markt zou kunnen brengen die een miniatuurversie van de Eiffeltoren er niet als een mislukte tandenstoker doet uitzien. Een maand later stond de teller op iets meer dan honderdduizend dollar – 2.945.885 dollar, om precies te zijn.

De jonge ingenieurs achter de – het is niet iedereen gegeven sexy namen te verzinnen – Form 1 waren naar eigen zeggen hooguit lichtjes verrast door het enorm succes van hun 3D-printer. Ze wisten dat er onder architecten en juweliers vraag was naar ‘een Macintosh’ – een compact, betrouwbaar en bovenal makkelijk te gebruiken toestel dat misschien niet hetzelfde kan als een gigantische 3D-printer die honderdduizend euro kost, maar wel steevast kwaliteit levert. Blijkt dat ze gelijk hadden: de eerste duizend bestellingen zijn inmiddels binnen. Kostprijs: iets meer dan 2000 euro (inclusief een liter hars, om meteen te beginnen printen).

Architecten, juweliers… De kans is groot dat u zich niet meteen aangesproken voelt, en het duurt sowieso nog wel een tijd duren voor bedrijven zich met 3D-printers op de consument richten. Dat van die vijf jaar was dus eigenlijk maar een deontologisch abject trucje om u een artikel over een op het eerste gezicht dodelijk saai onderwerp te doen lezen.

Vraag aan honderd Vlamingen of ze ooit een 3D-printer in huis zullen halen en zeker tachtig antwoorden resoluut ‘neen’. Vroeg je echter in 1984 – het jaar waarin Apple met de eerste Macintosh op de proppen kwam – aan honderd Vlamingen of ze thuis ooit een computer zouden hebben staan, er hadden er nog meer dan tachtig gedacht dat je te veel naar Battlestar Galactica en V had zitten kijken. Niet dat de Vlaming er principieel tegen was, ‘maar wat doe je daar in godsnaam mee?’.

Over 3D-printers kun je hetzelfde zeggen, maar er zijn wel degelijk grote voordelen aan verbonden. Het meest praktische voordeel: reserveonderdelen. De NASA en het Amerikaanse leger zouden al volop aan het experimenteren zijn met 3D-printers – kwestie van niet continu tonnen reserveonderdelen te moeten meesleuren, maar ze gewoon op locatie te kunnen printen. Datzelfde principe zou echter ook toegepast kunnen worden in de bouwsector, door garagisten of zelfs in ziekenhuizen voor het – mee bezig – 3D-printen van organen.

Toegegeven, tenzij je zelf verbouwingswerken uitvoert, graag aan auto’s sleutelt of al eens een levend wezen opensnijdt, is er nog altijd geen dringende reden om snel een 3D-printer in huis te halen. Maar geef toe dat het een aantrekkelijk idee is om alles altijd en overal bij de hand te hebben of alvast nooit meer ergens dagen op te moeten zitten wachten. Ook voor een pak handelaars zou het overigens een goede zaak zijn – alleen al de dure stockruimte die ze ermee kunnen uitsparen, maakt de investering in een 3D-printer de moeite waard.

Volgens sommige experts zal het daar in eerste instantie ook bij blijven: als mensen iets geprint moeten hebben, sturen ze het gewoon door of ze gaan ermee langs in de plaatselijke 3D-printshop. Maar dat is uiteraard buiten een bedrijf als Cubify gerekend, dat zo snel mogelijk de Cube 3D Printer aan zo veel mogelijk gezinnen wil slijten – voor iets meer dan duizend dollar. Let wel: met zo’n relatief goedkoop toestel print je best geen auto-onderdelen, maar dat lijkt ook helemaal niet het soort toepassing dat Cubify voor ogen heeft. Op zijn website pakt het uit met plastic ringen, flashy iPad-hoezen en zelfs bonte gitaren. Erg professioneel zien die laatste er niet uit, en het is ons ook niet echt duidelijk hoe dat zit met het printen van de snaren. Maar er hebben al mensen briljante nummers gemaakt op maffere instrumenten, en het lijkt ons wel handig voor bands die op tournee hun bagage kwijtraken. ‘Och, geen erg: ik print straks op de kamer wel vlug twee gitaren en een drumstel.’

DOOR BEN VAN ALBOOM – ILLUSTRATIE PIETER DE POORTERE

3D-PRINTEN VAN ORGANEN? ER WORDT AAN GEWERKT!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content