Regisseur David Cronenberg verrast met een thriller, maar veel heeft zijn poging niet om het vermangelde lijf. Het devies blijft: filmmaker, blijf bij uw pellicule.

Dat David Cronenberg tout court ooit fondsen kreeg om zijn films te maken, niemand die het begrijpt. Want welke Hollywoodbons wil nu geld pompen in kafkaëske horror als The Fly (1986) – man verandert in reuzenvlieg – of bizarre seksthrillers als Crash (1996) – jeugd kickt op seks in crashende auto’s. Zelfs zijn recentere werk waarin existentieel geweld als onderwerp dient voor film noirs met een hoek af – A History of Violence (2005) en Eastern Promises (2007) – kun je bezwaarlijk hapklaar cinemavoer noemen. Ergens in de heuvels van LA moet een gestoorde maniak met een voorkeur voor lugubere dissecties van vlees en geest mecenas spelen voor Cronenberg, en gelukkig maar: anders verschraalde cinema helemaal tot een glijmiddel voor popcorn en plastic actiefiguurtjes.

Cronenbergs cinematografische verdiensten staan buiten kijf, maar of hij nu per se een boek moest schrijven? De veelbelovende openingsscènes van Geconsumeerd zijn alvast flitsend gemonteerd: Naomi en Nathan – een journalistenkoppel – zijn elk aan een kant van de wereldbol bezig met diepgravend onderzoek. Naomi wil het fijne weten van een bizarre Parijse liefdesmoord, Nathan doet in Oost-Europa research naar een revolutionaire én onorthodoxe manier om borstkanker te genezen. Cronenberg wisselt via de technologie – beide journalisten zijn gadgetjunks en kleppen een eind weg over de ideale Canonlens of iPhone-app – snel van een kannibalistische lustmoord naar een met radioactieve hagel beschoten borst en voorziet zijn personages van lekker lopende dialogen. Een paar klodders kinky seks erbij en de op bodyhorror beluste lezer begint al danig in zijn eeltige handen te wrijven.

Het verhaal over een anti-puriteins filosofenkoppel dat zich weert tegen de nakende ouderdom voorziet de actie ook van de nodige intellectuele fond om van Geconsumeerd een echte literaire thriller te maken. Alleen loopt het halverwege lelijk mis. Cronenberg begint research met plot te verwarren en vult ettelijke bladzijden met een nauwelijks te volgen monoloog over Koreaanse hoorapparaten en de toonhoogte van insectengeluiden. Daartussenin voegt hij nog een wraakzuchtige zijsprong naar het filmfestival van Cannes (alsof hij nog een rekening te vereffenen had), zodat zijn met chirurgische precisie opgebouwde verhaal in elkaar zakt als een rottend lijk. Krampachtig probeert hij op het einde de wirwar aan plotlijnen nogmaals met een lange monoloog aan elkaar te naaien, maar tegen dan ligt zijn spanningsboog al lang met een betonblok aan zijn been op de bodem van een troebel meer.

Op zich zullen liefhebbers van het iets abjectere genre best wel kunnen smullen van enkele scènes – iemand met braakneigingen doen wegkijken van het blad, het is op zich ook een ode aan de kracht van de taal – maar Cronenberg had zich beter een strenge redacteur gezocht, want Geconsumeerd lijkt vooral op een verminkt scenario. Jammer.

GECONSUMEERD **

David Cronenberg, De Bezige Bij (oorspronkelijke titel: Consumed), 352 blz., ? 19,99.

RODERIK SIX

CENTRALE ZIN Bronnen die onbekend wensen te blijven meldden ons dat er aanwijzingen zijn dat lichaamsdelen van Célestine Arosteguy op haar eigen fornuis zijn bereid, en opgegeten.