Some people call him bonkers, maar wij mogen gewoon Dizzee Rascal zeggen tegen Dylan Mills, 24 jaar en bij het ter perse gaan aan de leiding in de Britse hitlijsten met zijn nieuwste single Holiday. Maar vooral de hyperactieve dansbom Bonkers was dé hit deze zomer. ‘Ik wil de wereld veroveren.’

Volgens onze Urban Dictionary is ‘bonkers’ Brits slang voor ‘crazy, wild, nuts, bananas’, maar de Londense rapper is in de eerste plaats een perfectionist en controlefreak die onderweg naar de top zelf stevig de touwtjes in handen houdt. Wanneer we in de lounge van een Brussels hotel zijn album Tongue N’Cheek hebben uitgeluisterd, verdwijnt de enige kopij meteen in zijn broekzak.

Ben je bang dat het album zal uitlekken?

Dizzee Rascal: Bang, ikke? Neen, maar zo moet ik me geen zorgen maken over de asshole op wiens gezicht ik moet timmeren als het toch zou gebeuren.

‘Tongue in cheek’ wil zoveel zeggen als ‘niet al te serieus’. Toen je zes jaar geleden de Mercury Music Prize won met ‘Boy In Da Corner’ werd je nog onthaald als spreekbuis van je generatie.

Rascal: Ik wilde deze keer een onversneden partyalbum maken. Iets waar iedereen ter wereld zich goed bij kan voelen, de ideale soundtrack bij een houseparty of een barbecue. Er staat links en rechts nog wat sociaal commentaar op, maar het voltijds preken heb ik even opzijgezet.

Anders dan op je vorige album zet je ook geen collega-rappers meer in de zeik.

Rascal: Precies, de vibe is positief. Gedaan met dissen en allerlei brandjes stoken.

Geen suck my dick’s meer?

Rascal:It’s more about my dick getting sucked now (lacht).

Waarom wilde je voor Bonkers met de Amerikaanse danceproducer Armand Van Helden in zee gaan?

Rascal: Armand heeft mij gecontacteerd, niet andersom. Op een dag stuurde hij me de instrumentale track op en ik hoorde meteen dat er een waanzinnige clubhit in zat. ‘This tune is bonkers!’ was het eerste wat in me opkwam. Twintig minuutjes later stond de hele tekst op papier. Geen spervuur aan woorden zoals de mensen van me gewend zijn, het moest iets worden dat iedereen kan meebrullen. Opdracht volbracht, zou ik denken (grijnst).

Voor veel Britse artiesten is Amerika nog altijd het walhalla. Hoe belangrijk is een doorbraak in de VS voor jou?

Rascal: Wat kunnen de VS mij bommen, ik wil de hele wereld veroveren! Ik kom er regelmatig en weet intussen wel dat Amerika niet het beloofde land is. Ik respecteer een heleboel Amerikaanse rappers en sommigen ervan heb ik al recht in de ogen kunnen kijken. They know who I am. Dat is voor mij belangrijker dan een single die ergens op de 23e plek zweeft in de Billboard 100.

Na Obama’s verkiezing gaf je een live-interview voor het BBC-programma ‘Newsnight’…

Rascal:(onderbreekt) Waarom vraagt iedereen me toch altijd naar Barack Obama? Alsof ik iedere dag wakker word met een Obama-update bij de koffie! Toffe kerel hoor, daar niet van. Ten tijde van Boy In Da Corner ging het aldoor over Tony Blair. Eén zinnetje heb ik aan hem besteed in mijn teksten (‘ I’m a problem for Anthony Blair‘, uit Hold Your Mouf, nvdr) en plots moest ik bij iedere stap van Tony boy een uitleg klaar hebben.

Misschien word je op een dag zelf eerste minister, zei je toen op ‘Newsnight’.

Rascal: Komaan zeg, dat was een grapje. Wie wil er nu in de politiek als je de grootste popster op aarde kan worden? Politici maken het leven van de mensen miserabel, ik doe ze liever springen en dansen.

Vier albums in zes jaar tijd, dat is een mooi gemiddelde. Je leeftijdsgenoten van Arctic Monkeys zijn ook al zulke bezige bijtjes.

Rascal: De jonge generatie heeft begrepen dat er niet getreuzeld mag worden. Muziek maken is een leerproces, een kunst die ik nog altijd volop leer te beheersen. Je wordt alleen maar beter als je productief kan zijn. Vroeger werd een album tot de laatste druppel uitgemolken door een platenfirma, dat zal mij niet overkomen. Ik ben mijn eigen baas, als ik twee albums per jaar wil uitbrengen dan doe ik dat gewoon. Als ik met een obscure dubstepproducer wil samenwerken én met DJ Tiësto houdt niemand me tegen.

Juist, het Nederlandse trancefenomeen levert de beats voor albumsluiter ‘Bad Behaviour’. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Rascal: Ik heb Tiësto zelfs nog nooit ontmoet of gesproken! Via via hoorde ik dat hij het idee van een samenwerking wel genegen was en van het één kwam het ander. De hele track is via internet ontstaan. Het geeft me trouwens een geweldige kick dat een van de grootste artiesten ter wereld aan mijn plaat heeft meegewerkt.

Wel, euh, staan er in de toekomst nog producers op je verlanglijstje?

Rascal: Het maakt me niet uit wie de beats levert, zolang ze maar van topkwaliteit zijn. Als ik er mijn draai aan geef, is het eindresultaat toch 100 % Dizzee Rascal. Trouwens, die gasten van 2manydjs zijn toch landgenoten van je? Naar het schijnt spelen ze een verknipte versie van Bonkers in hun set. Met hen zou het wel klikken, denk ik.

We geven het door!

Rascal:Thanks man, I appreciate that.

Tongue N Cheek

Uit op 21/9 bij N.E.W.S.

Door Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content