Simon & Garfunkel – Live In Central Park

Ik was een jaar of twaalf toen ik dat concert op tv zag. Ik was gebiologeerd. Mijn ouders begrepen er niets van. Dat was hún muziek. Niet die van de volgende generatie. Ik ben de plaat meteen gaan kopen. De eerste plaat die ik gekocht heb. Ik heb ze vaak in bed beluisterd, met het boekje in de hand. Ik ken ze volledig uit het hoofd. Ik zet ze trouwens nog geregeld op. De combinatie van hun stemmen is uniek. Daar ben ik gevoelig voor.

Joni Mitchell – Hejira

Ik merk dat ik Bob Dylan niet in mijn lijstje heb. Omdat ik geen keuze kon maken onder al zijn platen. Bij Joni Mitchell kan ik dat wél. Zonder enige twijfel Hejira. De meesten vinden Blue haar meesterwerk, maar Hejira vind ik intrigerender. Het is haast helende muziek. Rustgevend, sober, maar toch heel rijk. Het is niet haar gemakkelijkste, maar daardoor ontdek je telkens weer nieuwe dingen.

Rodgers & Hammerstein – The Sound Of Music

Ik keek als kind met oudejaar telkens naar de film. Ik zong alles mee. Zelfs nu durf ik nog eens kijken. En ik betrap er mij op dat ik hem dan helemaal uitkijk. Verslavend. Geweldige muziek, en een schitterende Julie Andrews. Tijdloos.

Wham! – Make It Big

Dit is puur jeugdsentiment. In mijn tienerjaren was ik een hevige fan van Wham! Ik las al de artikels over hen in de tienerbladen. Voor mijn nieuwe plaat was ik op zoek naar een cover, en ik heb sterk overwogen om iets van Wham! te nemen. Maar het is er uiteindelijk niet van gekomen. Ik heb het album daarom onlangs nog eens beluisterd, en ik stond ervan versteld dat ik het nog altijd heel goed vind. Het is helemaal geen jeugdzonde. Er zit heel veel Motown en soul in. Ik heb zelf een aantal liedjes uitgeprobeerd, en daar bleek ook veel blues in te zitten.

Miles Davis – Kind Of Blue

Een absolute rustbrenger. Maar zeker geen achtergrondmuziek. Een universele plaat, een waarvan ik zeker ben dat ik ze over tien of twintig jaar nog altijd uitstekend ga vinden. Ik ben voor het overige een leek in de jazz, maar deze is mij door heel wat collega’s aangeraden.

Bonnie Prince Billy – I See A Darkness

Pure tristesse. Veel mensen vinden het er een beetje over. Geconstrueerde melancholie. Maar ik vind dat niet. Hij raakt mij echt. Huilbuien zijn niet veraf. Heel subtiele liedjes, misschien wat slordig opgenomen, enigszins rommelig, als los zand, alsof alles in één keer is opgenomen. Ikzelf heb dat op Candy Comfort willen vermijden, maar bij hem werkt die methode wel. Droevige muziek die deugd doet.

Crosby, Stills, Nash & Young – Déjà vu

Een klassieker. Het is dankzij Déjà Vu dat ik Neil Young heb leren kennen. De stemmenpracht spreekt me erg aan. Misschien klinken sommige nummers wel wat uit de tijd, maar anderzijds komt dat ook terug. Ik ben onlangs gaan kijken naar Motorpsycho. Dat is daar heel erg op gebaseerd. Ik vind die retro-toestanden wel leuk. Een freakplaat, een hippieplaat, noem het zoals je wil. Ik zou er graag zelf ook eens een maken.

Carole King – Tapestry

Ik word wel eens met haar vergeleken. Ik heb Tapestry nog maar een jaar of drie, maar de plaat zit altijd in mijn cd-speler. Uitstekende nummers, prachtige stem. Voor een breed publiek, maar tegelijk ook heel persoonlijk. Het was een van de platen die ik voor ogen had toen ik aan Candy Comfort begon. Maar haar manier van pianospelen blijkt heel anders dan de mijne. Zij valt haar piano aan, dat doe ik niet.

Van Morrison – Moondance

Al was het maar voor het titelnummer, dat ik zelf vaak heb gezongen. Een van zijn meest toegankelijke platen. Ik heb getwijfeld tussen deze en Astral Weeks. Zijn stem is uniek. Hij zingt haast religieus, alsof hij net het Licht gezien heeft. In mijn stem zit veel zachtheid, maar ik wil ooit wel eens op de wijze van Van Morrison kunnen zingen.

Richard & Danny Thompson – Industry

De recentste uit het lijstje. Ik heb Richard Thompson altijd al vanop afstand gevolgd, dit is de eerste plaat van hem die ik goed heb beluisterd. Een album om thuis in je eentje te beluisteren. Vrij ondefinieerbare muziek, het staat buiten de rest. Je hoort dat hij uit de folk komt, maar het is zeker geen folkplaat. Ik denk dat weinig mensen ze hebben, maar voor mij is het een koesterplaatje. Mijn kleine geheimpje.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content