Marcel van Eeden doet bij Be-Part een niet helemaal waargebeurd verhaal uit de doeken. Complex, maar ook dramatisch en meesterlijk in beeld gebracht, zoals dat hoort voor een kunstenaar met twintig jaar ervaring.
MARCEL VAN EEDEN, 2013
TE ZIEN OP MARCEL VAN EEDEN, N 50 51 40.9, E 3 24 1.3, BE-PART, WAREGEM, TOT 27/10
‘Ik ben geen al te beste schrijver,’ zegt Marcel van Eeden verontschuldigend, ‘maar met plaatjes erbij valt het minder op.’ Bescheiden is hij wel, de Hagenaar die ondertussen de halve wereld heeft veroverd met trefzekere tekeningen en explosieve verhalen. Momenteel is hij te gast bij Be-Part. Hij toont er drie reeksen tekeningen die handig op elkaar ingrijpen: The Hotel (The Lobby), The Room en de speciaal voor Waregem geschapen serie N50 51 40.9, E3 24 1.3. De letters en cijfers zijn de coördinaten van een plek waar bijna honderd jaar geleden een fatale gebeurtenis plaatsvond. In de lente van 1918 trof een jongen een onontplofte obus op een akker in het Waregemse gehucht Nieuwenhove. Hij verstopte het springtuig onder een brug en vertelde op school over zijn verborgen schat. De volgende dag troonde de jongen een hele groep vriendjes mee. Een man waarschuwde hen nog, maar tevergeefs. De bom ontplofte en maaide vijftien kinderen het graf in. Rond die feiten weeft Van Eeden een tweede verhaal, over de jonge soldaat Oswald Sollmann. Hij had de ramp kunnen voorkomen maar helaas: door zijn nalatigheid stierven de kinderen – in werkelijkheid heeft nooit een Oswald Sollmann een voet op Waregemse grond gezet. In de oudere reeks The Hotel logeert dezelfde Sollmann bijna veertig jaar later met een vriendin in een hotel. Hij ontmoet er een broer van een kind dat stierf bij de ramp in Nieuwenhove. De broer zoekt vergelding, en Van Eeden creëert zo opnieuw een paar dramatische gebeurtenissen.
Van Eeden gooit chronologieën en verhaallijnen door elkaar zoals een kok soepgroenten. Erg logisch verlopen de gebeurtenissen niet, maar such is life en zoals de kunstenaar zelf aangeeft, maken de plaatjes veel goed. In de reeks N50 51… doet Van Eeden het verhaal over de obus stapsgewijs uit de doeken. De tekeningen zijn vrij klein en aangevuld met tekst, maar niet altijd. Zo focust deze met silhouetten bestrooide prent op de schimmige verhouding tussen volwassenen en kinderen. Het elders bijna filmisch getekende verhaal wordt abrupt onderbroken voor deze sprookjesvertelling waarin iedereen – kinderen, maar ook de toeschouwer – meegelokt wordt. Je voelt dat er iets ernstigs staat te gebeuren, en dan is er inderdaad die kanjer van een explosie. Het voor Van Eeden kenmerkende potloodzwart wordt even vervangen door kleur en zo komt een opvallend eind aan het meeslepende en kraakhelder getekende N50 51 40.9, E3 24 1.3. De tekeningen van de voorganger van Rinus Van de Velde zijn met zorg gepresenteerd tegen de betonnen muren van Be-Part. Fijnzinnig werk, van iemand die zijn al lange carrière alsmaar beter blijkt te worden.
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
