GAPEN EN VERGAPEN – Muse zou op zijn zesde plaat zichzelf en zijn fans verbazen met nog naar de verpakking ruikende nieuwe stijloefeningen. Moedig? Negative.
The 2nd Law
rock
Warner
Nee, hier spreekt geen Musehater. Even de concertrecensie van Rock Werchter 2010 erbij genomen: ‘Elk van de vijftien songs probeerde uit alle macht Bohemian Rhapsody tot een schlemielige volksdeun te degraderen. Vijftien keer prijs.’ Wat verderop – ik zal een beetje zen zijn geweest – prijkte het woord ’topentertainment’. Dat is bij Muse het punt, maar dan ook het enige: hyperrock om je aan te vergapen, niet om emoties te kietelen.
In Rolling Stone had zanger Matthew Bellamy The 2nd Law afgelopen augustus alvast treffend in de markt gezet. Zoveel variatie kan Muse tegenwoordig aan, bazuinde hij, dat de plaat haast door drie bands ingespeeld lijkt. Hij nam terecht de woorden electropop, classic rock en orchestral things in de mond. Gek dat hij verzuimde er nog brostep (die oenige variant van dubstep) aan toe te voegen.
Toch levert dit offensief op zoek naar lebensraum weinig tastbare resultaten op. Met de glamfunkrock (!) van Panic Station was het drietal er blijkbaar alles aan gelegen voor The Darkness een tweede front te openen. En het Skrillexaftreksel The 2nd Law: Unsustainable is meer ringtone dan song, zelfs naar Musemaatstaven. Verpakking is altijd al de clou geweest bij Muse, maar hier dreigt iets uit de hand te lopen.
Niettemin: Muse zou geen stadionband zijn als het in zijn gigantische speelhal niet voldoende amusement offreert. In Survival, de officiële hymne bij de voorbije Olympische Spelen, geeft een gemengd dertigkoppig koor dermate van jetje dat aanhangers van de Museretorica zich vooralsnog geen zorgen hoeven te maken.
The 2nd Law is bovendien heel geschikt om er ‘Raad het plaatje’ mee te spelen. Madness bevat naast een lepeltje bleekschetensoul vooral veel Queen – leg I Want to Break Free er maar eens naast. De gespierde opener Supremacy kaapt zowel Kashmir (Led Zeppelin), From Here to Eternity (Engelbert Humperdinck) als het James Bondwijsje. En in Follow Me en Big Freeze doet Bellamy gretig een Bonootje. Het mag allemaal, maar ook hier: ze moeten beginnen uit te kijken.
De volledigheid eist nog de vermelding van Save Me en Liquid State, waarin bassist Chris Wolstenholme zijn overwonnen alcoholverslaving te lijf gaat. Maar zoals de eerste wet van Bellamy zegt: ‘Het is geen song van Muse als ik ‘m niet zing.’
Het centrale thema van The 2nd Law luidt overigens: alles gaat naar de haaien. Afwachten hoe Muse met de logica daarvan omspringt.
DOWNLOADTIP
Supremacy
Madness
Big Freeze
Kurt Blondeel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
