JOSEPH LOSEY

FR-IT 1976, MET ALAIN DELON, JEANNE MOREAU, MICHAEL LONDSDALE. 00.05 – CANVAS

‘Mr. Klein is de mooiste rol die ik ooit gespeeld heb’, aldus Delon en ver zit hij er niet naast. Delon was persoonlijk fel betrokken bij dit project over een van de zwartste bladzijden uit de Franse politiek van de 20e eeuw, de organisatie en het verzamelen door de Parijse prefectuur van de Joden in 1942 in de Vélodrome d’hiver vanwaar ze naar de gaskamers gestuurd werden. De Franse steracteur kreeg het scenario van Franco Solinas ( La bataille d’Algiers) toegestuurd, nadat Costa Gavras het project niet van de grond kreeg. Delon sprak zelf regisseur Losey aan, plaatste hem op hetzelfde voetstuk als Visconti en produceerde deze politiek-fantastische bezettingsfilm via zijn firma Adel Productions. Het onderwerp van racisme en tolerantie lag ook Losey nauw aan het hart: in het begin van de jaren vijftig had de regisseur van The Servant de VS verlaten als slachtoffer van de communistenjacht. Zijn glaciale stijl, met veel symbolisch gebruik van spiegels, past perfect met het strakke, marmeren gezicht van Delon die een kunsthandelaar speelt die tegen spotprijzen kunst opkoopt van wanhopige en gediscrimineerde Joden tijdens de bezetting. Het luxueuze leven van deze arrogante Parijse Elzasser verandert in een kafkaiaanse nachtmerrie wanneer hij het slachtoffer van een persoonsverwisseling wordt en men hem voor een Jood gaat houden.

Mr. Klein liep in competitie in Cannes, waar hij overschaduwd werd door Taxi Driver. Sommigen verweten deze subtiele film over de bureaucratische machinerie onterecht een complexe abstractheid, maar zowel voor Delon als Losey was dit hun laatste artistieke hoogtepunt.

Supertex * Jan Schütte, D-NL 2003. Net zoals in het ijzersterke Karakter kruipt Jan Decleir opnieuw in de huid van een autoritaire patriarch in deze Leon de Winter-verfilming, een ietwat geforceerd drama over de Joodse identiteit en het generatieconflict. (15.00 – ARTE) La vie des morts ** Arnaud Desplechin, FR 1990. De jongste films van de Franse regisseur Arnaud Desplechin (zie ook Rois et Reine, Esther Kahn en La sentinelle) halen nauwelijks nog de bioscopen in Vlaanderen. Hij is nochtans een van de leidinggevende cineasten van een nieuwe generatie van auteurs met Resnais en Truffaut als grote voorbeeld. Dit is een vroege, nogal persoonlijke middellange film, bekroond met de Jean Vigo-prijs, over de gênante vereniging van een bourgeoisfamilie naar aanleiding van een zelfmoordpoging van een van de leden. Een somber, aanstekelijk groepsportret dat onder andere de talenten reveleerde van actrice Emanuelle Devos. (00.45 – ARTE)

L.J.