Lannoo,176 blz., euro 39,95

Misschien was Shakespeare in Love niet de beste keuze als omslagfoto van dit rijkelijk geïllustreerd jubileumboek, maar het was wel de film waarmee Stephen Warbeck, vorig jaar te gast in Gent en componist van de score voor openingsfilm De Zaak Alzheimer, een oscar won. Ondanks die Amerikaanse eer blijft de man van Inspector Morse en Prime Suspect duidelijk: ‘Ik denk vaak dat Europeanen een iets interessantere kijk op scores hebben dan de Amerikanen.’ Of dat zo is, kunt u zelf proberen af te leiden uit de interviews met 18 andere, zowel Amerikaanse als Europese, componisten – en dan tellen we even de Belgen, zoals Frédéric Devreese en Wim Mertens, niet mee. Die interviews werden voornamelijk afgenomen door een schare Vlaamse filmjournalisten, onder wie Focus Knack-hoofdredacteur Patrick Duynslaegher (voor Ennio Morricone, eerder in Focus Knack gepubliceerd) en medewerkers Ben van Alboom, Ruben Nollet en Eddy Hendrix.

Georges Delerue, die een speciale plaats in het festivalhart bekleedt, bijt de spits af, daarna volgen klinkende namen als Elmer Bernstein, Elliot Goldenthal, Peer Raben, Patrick Doyle, Howard Shore, Gabriel Yared, Ennio Morricone, George Fenton en Michael Nyman. Het boek hangt aan de hand van tamelijk korte teksten maar met een schat aan foto’s een portret op van de kunstenaar in kwestie. Bernstein, die vorig jaar de eerste Lifetime Achievement Award ontving van de in Gent gevestigde World Soundtrack Awards, houdt ervan ’te goochelen met muziek’. Voor Peer Raben heeft filmmuziek dan weer ‘veel met psychologie te maken’, terwijl Doyle bij het componeren vaak aan bewegingen denkt, ‘aan bewegingen van mensen’. Voor Shore is ‘het woord heel erg belangrijk’, niet verbazend voor de man die klassiekers als Naked Lunch, The Silence of the Lambs, Crash en natuurlijk The Lord of the Rings naar muziek vertaalde. Volgens Yared moet je zijn filmmuziek ‘zelfs zonder beelden kunnen smaken’. Maestro Morricone waarschuwt dat een componist ‘bang en onzeker’ wordt als hij te weinig schrijft, en bij Fenton is componeren ‘steeds opnieuw een grote emotionele investering’.

Het boek verwoordt meermaals hoe stiefmoederlijk de cinema zijn muziekzonen behandelt; één project wisselt soms wel vijfmaal van componist vooraleer de definitieve beslissing valt. Vaak doet men zelfs geen moeite om de gedumpte componist van zijn ontslag op de hoogte te brengen, met dubbele scores tot wraakroepend gevolg. Voor alle componisten in dit boek is Gent dan ook een unieke speler in de wereld van de cinema, en de World Soundtrack Awards een houvast. Zoals Shore over het Filmfestival zegt: ‘Het is een soort baken van licht geworden in de wereld van de filmmuziek.’ Zorgvuldig uitgegeven, in hardcover én met een cd van de liveregistratie van het Fenton-Delerue-concert van 2002, is dit boek een eindejaarsgeschenk om dankbaar in ontvangst te nemen. Jo Smets

DOOR HANS COMIJN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content