Reign of Fire wil een ‘nieuw’ schouwspel zijn in de weinig verrassende niche van de summer blockbuster movie. Dat betekent ook frisse, jonge actiehelden, zoals Matthew McConaughey en Christian Bale. Door Jo Smets

Matthew McConaughey

Zijn vervaarlijke look is het meest intrigerende aan McConaugheys vertolking van drakendoder Van Zan. Hij is kaal, heeft een struik van een baard, staat vol met tattoo’s, rookt een vette sigaar en maakt zijn entree gezeten op een tank met de loop tussen zijn benen. ‘Ik had geen enkel aanknopingspunt voor mijn rol’, zegt hij in Dublin, tijdens een persconferentie via satelliet. ‘Over een drakendoder in 2025 bestaat geen biografie, dus had ik enkel mijn verbeelding om mee te werken. Ik dacht aan de figuur van Patton, had zelfs een droom over een kale vent die er uitzag als een kogel. Met dat idee trok ik me terug op mijn ranch, liet acht maanden mijn baard groeien, liep elke dag mijn kilometers achter een truck aan, werkte met halters en worstelde met koeien. We hebben ongeveer zeventig koeien, nogal opvliegende beesten. Ik probeerde ze te rammen, nam ze in een houdgreep, kortom: ik heb me rot geamuseerd.’ Kaal, baard, tattoo’s: het is beslist een breuk met wat McConaughey voordien presteerde. Na een reeks bijrolletjes (onder meer in Richard Linklaters Dazed and Confused) krijgt de Texaan in 1996 zijn kans in Joel Schumachers ontstellend zwakke A Time To Kill. Zijn acteerwerk was bedroevend maar in hetzelfde jaar laat hij iets van zijn kunnen zien in John Sayles’ Lone Star. Het jaar daarop zijn Contact en Amistad opnieuw om te huilen. U-571 was dan weer veel beter, en met zijn campy vertolking van Van Zan bewijst de relativerende, drummende, weed rokende ster dat hij gevoel voor humor heeft. Over die casting als volbloed-actieheld heeft hij niets dan positiefs te zeggen: ‘De oudere actiehelden als Schwarzenegger zetten als het ware de toon maar nu staan er jongere kerels in de rij. Dit was mijn eerste klus in de actiefilm en ik vond het reuze. Je mag een atleet zijn, met allerlei dingen gooien en het voelde als gezonde handenarbeid – een echte dag werk, alsof ik voor het eerst werkelijk mijn loon verdiende.’

Christian Bale

Acteren kwam wellicht te gemakkelijk voor dit natuurtalent, wiens eerste kennismaking met Hollywood al meteen goed was voor een flink trauma. Als 13-jarige revelatie van Steven Spielbergs Empire of the Sun, bleek de mediabelangstelling en de reactie van zijn peers achteraf een hel. ‘Ik denk niet dat ik echt uit het juiste hout ben gesneden om filmster te zijn’, zegt Bale in Dublin. ‘Ik was een beetje bang voor deze film, want qua publiciteit wordt Reign of Fire enkel geëvenaard door mijn werk als kind voor Empire of the Sun. Toen werd ik zonder ophouden uitgelachen, ging ik voortdurend op de vuist en werd ik op 14-jarige leeftijd op school een has-been genoemd. Ik ben nu eigenlijk nog steeds aan het wachten tot mensen op mij af komen gestormd om me te slaan.’ Sindsdien is Bales loopbaan uiteraard geëvolueerd, in de zin van een gestage klim naar rollen in Hollywood (van Little Women tot Shaft). Maar met uitzondering van Velvet Goldmine en American Psycho lijkt geen film hem echt te bevredigen. Typerend is zijn plaats in Entertainment Weekly’s top-10 van ‘meest krachtige cultfiguren van het voorbije decennium’ of ‘meest creatieve mensen in entertainment’ (vooral dankzij zijn hallucinant spel in American Psycho). Hij mag dan wel de populairste acteur van het internet zijn, Bale vraagt zich af waarom hij niet meer scripts krijgt toegezonden. ‘Het is soms deprimerend. Ik hoop dan ook dat door deze film het aantal scripts dat me wordt opgestuurd, zal verhogen.’ Over de keuzes die hij maakt, en zeker ook over zijn casting als Quinn, vertelt hij nog: ‘Ik wil niet voorspelbaar zijn in mijn keuze van films. Vroeger deden goede acteurs voortdurend actiefilms, denk maar aan Steve McQueen. In de jaren tachtig werd het acteren een beetje uit de actiefilm geweerd. En nu hangt er een stigma aan vast: het zou geen serieus werk zijn. Uiteraard gaat het hier niet om complex drama, maar ik beleef er wel heel wat plezier aan. Pure actie, stuntwerk, het spreekt me aan. Acteurs worden trouwens te vaak in de watten gelegd. Je handen vuil maken doet beslist eens deugd. Neen, dit hoeft geen eenmalig feit te zijn, maar laten we zeggen dat ik nu wel naar iets anders uitkijk.’