De nieuwe Lykke Li, de nieuwe Grimes, de nieuwe Lana Del Rey, we zijn de voorbije maanden genoeg met dergelijke loze beloften om de oren geslagen. Maar misschien beschikt de Deense Mø wel over de beste papieren om in 2014 simultaan underground en mainstream te behagen. ‘Maar ik blijf een punk vanbinnen.’

LINE-UP

Karen Marie Ørsted (zang, productie).

ACHTERGROND

Ørsted ziet 23 jaar geleden het levenslicht in het kleine stadje Ubberud, en net als alle andere kleine Deense meisjes is ze gek op The Spice Girls. Wanneer ze in Kopenhagen aan de kunstacademie gaat studeren, richt ze als rebelse tiener de electropunkband Mor (Deens voor ‘moeder’) op – voor de liefhebbers: hun MySpacepagina is nog actief. Als Ørsted voor een stage naar New York trekt, gaat er een andere wereld open: ‘Ik raakte in de ban van goedkope r&b en crap rap‘. De demo’s die ze maakt als Mø (oud Deens voor ‘maagd’, spreek uit ‘meuj’) raken via via tot bij producer en landgenoot Ronni Vindahl van het studio- en songschrijversteam No Wav., dat eerder met Lykke Li en Rhye werkte. Vindahl gaat aan de slag met een a-capellatrack, waaruit Pilgrim ontstaat. Een jaar en meer dan 1.300.000 YouTubeviews later hangt ze aan onze telefoon: ‘De connectie die ik met Ronni heb, is geweldig. Ik bestook hem met absurde ideeën en abstracte schetsen, en hij vist er steevast perfecte popmelodieën uit. Een ideale match.’

STATUS

Na Pilgrim volgt een tweede YouTuberelease, Maiden, en raakt de via blogs opgepookte hype in een stroomversnelling. Op het jaarlijkse showcasefestival CMJ Music Marathon in New York gaat de naam Mø vlot – nu ja – over de tongen: ‘Grappig, we stonden niet eens geprogrammeerd op het officiële parcours, we speelden vooral op geïmproviseerde houseparty’s en in kleine, donkere bars voor vijftig man.’ ‘We’, dat zijn Ørsted, Lindahl op gitaar, een dj, een drummer, en een manager die bedolven wordt onder liefdesbrieven van alle grote en kleine labels. Uiteindelijk kiezen ze voor RCA/Sony, een major. ‘Ik heb simpelweg mijn hart gevolgd, en de mensen van RCA lijken er oprecht in te geloven.’

LUISTERVOER

Officiële debuutsingle, Waste of Time, is een schoolvoorbeeld van wat Ørsted zelf als ‘organische electro-indiepop met een vleugje soulvolle straatwijsheid’ bestempelt. Op de vier tracks tellende ep Bikini Daze wordt die sound nog verder uitgediept, en is goed te horen waarom Mø vaak met Lykke Li vergeleken wordt. ‘Ik begrijp het wel, hoor, het is zelfs een compliment om in één adem met zulke grote namen te worden genoemd. Toch denk ik dat er evenveel verschillen als gelijkenissen zijn. Wacht maar af.’ Uitschieter op Bikini Daze is XXX 88, een track die ze maakte met producer Diplo: ‘Ik had in een Brits magazine verklapt dat dat mijn droomsamenwerking was, een fan zette het op Twitter en Diplo antwoordde: ‘We love her.’ Echt waar, zo vlot is het gegaan (lacht).‘

INVLOEDEN

Santigold, Twin Shadow, Ray Charles, The xx, Blood Orange, The Clash: het zijn allemaal namen uit de iPod van Ørsted, maar haar grootste voorbeelden zijn Karen O van Yeah Yeah Yeahs en vooral Kim Gordon van Sonic Youth. ‘Sonic Youth heeft mijn leven veranderd. Alles aan die groep – de muziek, de teksten, het artwork – was zo bad ass. Hoe ze jongleerden met ironie en oprechtheid, zo cool! Mijn favoriete track is Swimsuit Issue, uit hun album Dirty, gezongen door Kim Gordon. Zij is mijn ultieme rolmodel. Je zou het nu misschien niet zeggen, maar diep vanbinnen blijf ik een punk.’

JONAS BOEL