Een van de mooiste films die dit jaar de Mostra aandeden was… een televisieserie. Regisseur Todd Haynes en hoofdrolspeelster Kate Winslet over hun superieure melosoap Mildred Pierce.
Met 21 Emmynominaties was Mildred Pierce dé sensatie van het voorbije Amerikaanse tv-seizoen, al mocht van de combine Todd Haynes, James M. Cain en HBO natuurlijk een en ander worden verwacht. In de vijfdelige miniserie schildert Todd Haynes – de maker van onder meer Far from Heaven – de ups en downs van de gescheiden, taartenbakkende huisvrouw Mildred Pierce (Kate Winslet) in prachtige, hopperiaanse kleurentableaus, al hangt hij er tegelijk ook een sombere voile omheen. Zo zie je in vijf episodes van ruim een uur hoe Mildred zich voor, tijdens en na de Grote Depressie opwerkt van huissloortje tot zakenvrouw, ook al gaan de relaties met haar ex (Brian F. O’Byrne), haar flamboyante amant (Guy Pearce) en haar rotverwende dochter (Evan Rachel Wood) bepaald niet over rozen. Puurde Hollywoodmaestro Michael Curtiz in 1945 al een noirklassieker uit James M. Cains gelijknamige hardboiled roman – toen met Joan Crawford als desperate housewife – dan brengt Haynes een veel trouwere adaptatie. Het beheerste sentiment primeert op de latente suspense, en er wordt veel meer aandacht besteed aan de karakterontwikkeling en de persoonlijke tragiek van de personages. Haynes en Winslet over hun door en door filmische, discreet ontroerende en mild feministische middenklasserskroniek.
Na ‘Far from Heaven’ is dit al je tweede uitgesproken vrouwelijke melodrama. Dat is redelijk uniek voor een mannelijke regisseur.
Todd Haynes: Als Kathryn Bigelow pure testosteronfilms als The Hurt Locker mag maken, dan mag ik pure vrouwenfilms maken. Het is compensatie. (lacht) Nee, serieus: ik ben gewoon geïnteresseerd in sterke personages en in hun onderlinge dynamiek, of het nu om mannen of vrouwen gaat. Ik ben ook gefascineerd door periodes die ik zelf niet heb meegemaakt. In Far from Heaven waren dat de fifties. Deze keer zijn het de jaren dertig. Films maken heeft voor mij iets antropologisch. Als man onderzoek ik de vrouw. Als kind van de jaren zestig en zeventig onderzoek ik de depressiejaren.
Heb je ook geen zin om te regisseren, Kate?
Kate Winslet:Little Children uit 2005 was de eerste film waarbij ik al in de productiefase betrokken was, en sindsdien benader ik mijn beroep anders. Ook door lange tijd met een regisseur samen te wonen (Winslet scheidde anderhalf jaar geleden van American Beauty-maker Sam Mendes, nvdr) heb ik veel bijgeleerd. Ik acteer niet meer zoals vroeger. Ik regisseer tegenwoordig mijn personages, als je het verschil begrijpt. Dat was ook het geval bij Mildred Pierce, waarvan Todd en ik van bij het begin de teamleiders waren. Voorlopig geeft me dat genoeg voldoening. Ik weet niet of ik genoeg rust en zelfvertrouwen zou hebben om een hele productie op mij te nemen.
Haynes:Mildred Pierce is een schoolvoorbeeld van een acteursfilm. Ik bedoel: Kate is het epicentrum van het verhaal. Ze zit in tachtig procent van de shots. Ze was echt mijn regiepartner.
Was het project van bij het begin bedoeld voor tv?
Haynes: Ja. Ik wilde het boek integraal verfilmen, en dat was alleen mogelijk op tv. Independentcinema is financieel op sterven na dood. Ook HBO was de enige optie. Het is de enige Amerikaanse zender die nog in kwaliteit en diepgang durft te investeren. Conceptueel en logistiek was Mildred een aanpassing voor mij – tenslotte hadden we maar 71 draaidagen voor een film van vijf uur – maar verder heb ik dit project als een gewone film benaderd. Ik wilde hetzelfde technische niveau halen met de beste acteurs die ik kon vinden en mijn vaste filmcrew, waarmee ik ook Far from Heaven en I’m Not There heb gemaakt. Ik beschouw dit daarom niet als mijn eerste tv-project, maar als mijn eerste studiofilm, want HBO is echt een studio in de beste, meest professionele zin van het woord.
Kate, in ‘Mildred Pierce’ speel je een moeder die haar gezin en status tracht te redden. Speelt je vroegere ‘Titanic’-personage je nog wel eens parten?
Winslet: Ik ben mijn carrière begonnen met Heavenly Creatures van Peter Jackson, en behalve Titanic heb ik verder alleen maar kleinere films gedaan. Deels was dat een paniekreactie op de plotse roem waarmee ik na Titanic werd geconfronteerd. Ik was 21, wilde mijn privéleven terug en rustig groeien als actrice. Maar de jongste jaren heb ik mijn plaats gevonden. Ik doe waar ik zin in heb. Dat zijn meestal kleinere producties, maar als er zich nog eens een blockbuster van het niveau Titanic aandient, zeg ik niet op voorhand ‘nee’.
Naast ‘Mildred Pierce’ heb je straks ook ‘Contagion’ van Steven Soderbergh en ‘Carnage’ van Roman Polanski in de zalen lopen. Hoe heb je dat – als moeder van twee jonge kinderen – het voorbije jaar klaargespeeld?
Winslet: Door mijn agenda af te stemmen op schoolvakanties en zo veel mogelijk te draaien in New York, waar ik woon. Mildred speelt zich af in Glensdale, California, maar Todd is erin geslaagd de productie speciaal voor mij naar New York te verplaatsen. Carnage heb ik met Polanski in Parijs gedraaid, en tijdens die vier weken heb ik mijn kinderen voor de eerste keer zelf les gegeven. Door die ervaring heb ik in elk geval het grootste respect gekregen voor alleenstaande, werkende moeders. Een gezin runnen, je kinderen opvoeden en tegelijk voor een inkomen zorgen? Ik zou het in mijn eentje nooit kunnen.
Haynes: Begrijp je nu waarom ik Kate heb gecast? Ze is gewoon de 21e-eeuwse Mildred Pierce. (lacht)
Slotvraag: de versie van Michael Curtiz is een klassieker. Was dat een hulp of een hindernis?
Haynes: Geen van beide. De oude versie is totaal anders. Die draait om een moordmysterie dat geeneens in het boek zit. Ik wilde de roman van James M. Cain trouw blijven.
Winslet: Hoewel Todd het me had afgeraden, heb ik toch nog eens de filmversie opgezet. Tot ik na een minuut of acht besefte: ‘Dit is Joan Crawford. Dit is pure film noir. Wij maken iets totaal anders.’ Al had ik mezelf wel graag eens in Joan Crawfords mascara en bustier gezien. (lacht)
MILDRED PIERCE
Momenteel te zien op Prime (elke dinsdag om 20.00 en à la carte). Wordt ook vertoond op het filmfestival van Gent.
DOOR DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
