Waar ben je op dit moment mee bezig?

Paul Baeten Gronda: Ik ben aan het researchen voor mijn derde boek. Het wordt een volumineuzere roman, dus ik heb wel wat voorbereiding nodig. Maar het is nog te vroeg om er veel over te zeggen. Ik heb mezelf heel veel tijd gegeven om alles op het gemak te doen.

Deze derde moet mijn belangrijkste boek worden. Mijn eerste twee romans waren een kennismaking met de stiel. Een manier om mijn pols los te schrijven, of een oefening in stijl. Pas met deze roman gaan ook plot en compositie een belangrijke rol spelen. Het wordt weer mijn eerste boek, kortom – mijn maagdenvlies is opnieuw vernauwd. (Lacht)

‘Kentucky, mijn land’ werd gemengd onthaald bij de critici. Raakte die kritiek je?

Baeten Gronda: Mijn eerste boek is zeer positief besproken, mijn tweede veeleer negatief – in Vlaanderen dan toch, niet in Nederland. Ach, wat wil je dat ik daarover zeg? Er zijn geen 36 kampen in het Vlaamse letteren- en medialandschap. Dan durft het commerciële spel tussen die kampen al wel eens op te spelen. Ik vond het vooral jammer dat veel van de kritiek niet rond mijn boek draaide, maar rond mij. Ik had geen twee jaar aan Kentucky, mijn land gewerkt om dan recensies te zien verschijnen die gaan over de auto waarmee ik rijd of de hemden die ik draag in plaats van over het boek zelf. Het lijkt wel alsof de recensenten hier daar maar niet overheen geraken.

Ook je passage in ‘De Laatste Show’ was geen onverdeeld succes – na een half jaar werd ‘De Lijsttrekker’ geschrapt.

Baeten Gronda: Ik was altijd de mening toegedaan dat je als schrijver zo min mogelijk op televisie moest komen. Je kunt alleen maar verliezen met zoveel bekendheid: een schrijver moet een mythe zijn. Denken dat al die kijkers je boeken gaan lezen, is een waanidee.

Nu goed, voor De Laatste Show had ik mijn eigen gulden regel even genegeerd, maar achteraf bekeken had ik het van in het begin bij het juiste eind. De Lijsttrekker had een heel leuke passage kunnen zijn, alleen zat het televisioneel niet helemaal oké, volgens mij – het moest snel gaan, en dat is nooit goed. Hoe ik erop terugkijk? Voor een schrijver geldt: hoe gênanter de ervaring, hoe beter de literatuur die hij eruit spint. Wel, in die zin was het een rijke oogst. (Lacht) Of ik ooit nog opnieuw de clown wil spelen op tv? Neen, dank u.

Vergissen we ons, of heb je een moeilijk jaar doorgemaakt?

Baeten Gronda: Dat viel goed mee, hoor. Mijn eerste boek staat op de shortlist van een belangrijke Nederlandse debuutprijs, en het verschijnt in september ook in Hongarije. Hongarije! En eigenlijk stond dat allemaal in de schaduw van de Grote Gebeurtenis van het jaar: de nakende geboorte van mijn eerste kind. Het is een cliché, maar het valt niet te ontkennen: de impact van een kind is enorm. Het is nu ook tot me aan het doordringen dat ik opnieuw dingen ga móéten dat heb ik sinds het middelbaar niet meer meegemaakt. Mijn egocentrische leven als schrijver zal stevig veranderen. Al heeft dat ook zo zijn voordelen: ik heb gehoord dat na je eerste kind je emotionele perceptie beter wordt – ik hoop dat dat zich niet beperkt tot huilen bij weekendfilms op VijfTV. Er staan mij nog spannende tijden te wachten.

Tot slot: welke schrijver zou jij naar voren schuiven voor Generatie Morgen?

Baeten Gronda: Maarten Inghels krijgt de laatste tijd heel wat aandacht – hij is nu ook aan zijn eerste roman bezig. Het is een toffe gast die zijn eigen kunnen goed kan inschatten – niet onbelangrijk – en hij heeft een aantal zeer geloofwaardige fans van het type Remco Campert. Ik heb alleen nog maar gedichten van hem gelezen, maar mijn interesse is wel gewekt.

(G.Z.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content