MICHAËL BORREMANS

Zeven zomerse zines zet een kunstenaar zijn atelier voor ons open. Hoe werken zij? En waaraan werken zij nu? Deze week: Michaël Borremans.

‘Ik ben allergisch voor herhaling. Vorig jaar, na vijftien jaar in hetzelfde atelier bij mij thuis in Gent te hebben gewerkt, had ik het gevoel dat ik de focus kwijt was. Ik begon mijn werk en mijn werkwijze fundamenteel in vraag te stellen. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een andere ruimte, en sinds september 2012 is deze oude schoolkapel mijn tweede werkplaats. Ik vind het aangenaam om twee ateliers te hebben. Ik leid nu een artistiek dubbelleven. Thuis werk ik tussen de soep en de patatten aan kleinere schilderijen, en in de kapel sluit ik me in sessies van twee weken op om me toe te leggen op de grotere werken – in die ruimte valt weinig anders te doen dan werken. Ik leef daar zeer spartaans, als een kluizenaar. Een kluizenaar in maatpak, weliswaar, want als ik onbevlekte nieuwe kleren draag, schilder ik beter. (lacht) Maar ik eet het minimum, en als ik moe ben, slaap ik op een stuk karton. Een luxueus bed zou hier misstaan. Ik zoek de bevrediging in mijn werk.

‘Schilderen doe ik op de plek waar vroeger het altaar stond. Dat is het focuspunt van het atelier. De lichtinval is er het best. Toch is het hier zelfs ’s ochtends bij mooi weer vrij donker, want de ramen bevinden zich aan de schaduwkant. Daardoor werk ik voor het eerst in mijn leven met kunstlicht. Ik vind het niet prettig, maar het is noodzakelijk. Eigenaardig genoeg sluipen er nu meer religieuze invloeden in mijn werk. Je zult dat zien op mijn volgende tentoonstelling, in september in Antwerpen. Het is moeilijk om daar nu al veel over te vertellen, want ik werk niet zo gericht naar een tentoonstelling toe. Ik bekijk het schilderij per schilderij. Achteraf merk ik altijd wel dat de werken uit een bepaalde periode een ensemble vormen. De titel van de expo kan ik wel al verklappen: The People from the Future Are Not to Be Trusted. Een absurde zin, maar ook een zin die stof tot nadenken moet geven. De werken refereren aan de religieuze beeldvorming uit het verleden, maar er zitten ook verwijzingen naar sciencefiction in. Al zijn die verwijzingen zoals altijd zeer impliciet.

‘Ik schilder heel snel. Als ik een goeie dag heb, krijg ik een schilderij in één namiddag tijd af. Jammer genoeg mislukt het meestal. (lacht) Maar een werk weggooien doe ik nooit – slecht voor het milieu. Als ik het gevoel heb dat ik beter kan, veeg ik de verf onherroepelijk van het doek af en begin ik ’s anderendaags opnieuw. Soms twijfel ik en laat ik het werk eerst drogen. Ofwel werk ik er daarna aan verder, ofwel leg ik er een nieuwe grondlaag bovenop. Onder meer dan de helft van mijn schilderijen schuilt een ander, minder goed werk. Ik ben destijds om zeer pragmatische redenen beginnen te schilderen – en uit liefde voor de schilderkunst, natuurlijk. Dat is allemaal niet zo natuurlijk tot stand gekomen. Ik wilde in de eerste plaats met beeld bezig zijn. En voor wat ik wilde en wil doen, is schilderen een bijzonder interessant medium. Ik ben misschien wel een artist by nature, maar ik weet eigenlijk niet of ik een painter by nature ben. (denkt na) Maar er zit blijkbaar toch wel een schilder in mij.’ (lacht)

LOCATIE GENT

EXPO 1/9-12/10 IN ZENO X GALLERY, ANTWERPEN.

DOOR MICHAEL ILEGEMS FOTO CHARLIE DEKEERSMAECKER