Mark Lanegan

De slepende, schaduwrijke synth- en gothicblues waarmee Mark Lanegan de jongste jaren in de weer was? Somebody’s Knocking lacht er de helft van de tijd mee. Opgeschroefde tempo’s, electro en rock in een ostentatieve spreidstand, vaak een stadiongalm met veel rook erbij: lang geleden dat Lanegan nog zo kwiek uit de hoek kwam. Tekstueel blijft hij al wat duister is verbeelden – van een beast hier en hounds daar naar ghosts ginder. Toch schijnt ook fun een ordewoord te zijn geweest. Stitch It Up leent van The Human League de gitáren (jaja, uit The Lebanon), de new wave-disco van Penthouse High verzoent Simple Minds met Joy Division, Name and Number is vintage Wire en zo kunnen we er een spel van maken (zoek The Chameleons!). Niet slecht, vaak goed, maar het mag wat meer Mark Lanegan zelf zijn.