Madou

Niets is voor altijd, bezwoer Madou op wat veertig jaar lang de enige lp van de illustere Brusselse groep is gebleven. Dat Is er iets? de draad zo moeiteloos weer oppikt, suggereert nochtans dat deze muziek – een hybride van pop, folk en chanson waar nog ergens het voorvoegsel noir bij mag – de tijd aardig de baas kan. Nog een constante: Madous fascinatie voor menselijk kwaad en falen. Net zoals de stem van Vera Coomans geen decibels nodig heeft om je je bezigheden te doen staken, worden doodslag, mentale aftakeling en verkrachting (‘Ik heb het overal gedaan/ Maar nooit in een gracht/ En nooit in de regen’) in beklemmende tableaus verbeeld. De elektrische gitaar in Niets dringt door brengt Madou in het rustige vaarwater van PJ Harvey. Klasse.