1 Wat heeft een jonge dertiger als jij met het koningshuis?
Maarten Goethals: Dat weet ik in feite ook niet. Ik heb voor mezelf nog niet uitgemaakt of ik een monarchist of een republikein ben, maar een monarchie heeft iets wat het dagelijkse leven overstijgt, iets ontastbaars, catharsis misschien wel, iets bijzonder literairs ook. Een koningshuis staat immers haaks op onze samenleving. We hebben allemaal de mond vol van efficiëntie en doelmatigheid, maar als er twee zaken zijn die de monarchie volstrekt ontbeert, zijn die het natuurlijk. Ze is duur en verankerd in het verleden. En toch blijft ze fascineren. De dood en begrafenis van Boudewijn in juli 1993 zijn nog steeds een vorm van collectieve identiteit voor heel veel mensen. Ook voor mij was het een cesuur, ook al had ik de man nog nooit van mijn leven gezien.
2 Mogen we in je roman enige wrevel lezen over je journalistieke verleden bij De Standaard?
Goethals: Een roman schrijven is iets heel anders dan een krantenartikel. Ook bij de krant had ik de neiging om nogal literair te schrijven. Het moest vooral goed klinken. Maar vaak zette de eindredactie zonder de minste scrupule het mes in wat ik dacht dat mooie zinnen waren. Dat deed pijn. Noem het een fetisj, maar ik vind stijl belangrijk, terwijl die voor een krant minder een prioriteit is. De feiten moeten vooreerst goed zitten. In mijn roman kon ik me helemaal uitleven met dat stijlgevoel.
3 In hoeverre mag de lezer jou herkennen in je hoofdpersonage?
Goethals: Dat heb ik me ook al afgevraagd, zeker omdat er voor mijn familie een paar gênante scènes in zitten. Wanneer je aan een roman begint, vertrek je vanuit persoonlijke gedachten en gevoelens. Naarmate je eraan verder werkt, verandert dat. Het literaire standpunt begint te primeren. Het boek gaat zijn eigen leven leiden en je voegt zaken toe opdat het literair zou kloppen, los van wat je er zelf van vindt. Het is dus pas tijdens het schrijven dat je je gedachten ontwikkelt. De fragmenten is dus net zo goed voor mij een ontdekking als voor mijn lezers. Trouwens, wat het zelf precies is, zou je het centrale thema van de roman kunnen noemen. Aan dat zelf gaan structuren vooraf en wat betekent het als die wegvallen? De monarchie is zo’n structuur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
