Twintig jaar geleden was hij een tieneridool, daarna verdween hij in de anonimiteit en nu is hij wéér een tieneridool. Patrick Dempsey, alias McDreamy uit ‘Grey’s Anatomy’, over zijn onwaarschijnlijke comeback. ‘Ik wilde eigenlijk met acteren kappen toen ik naar de auditie ging.’

Hij hangt vandaag in postervorm bij veel tienermeisjes op de kamer, dankzij zijn rol als knappe hersenchirurg Derek Shep-herd, bijgenaamd ‘McDreamy’, in de ziekenhuisreeks Grey’s Anatomy. Maar Patrick Dempsey (42) is een sekssymbool dat de generaties overspant, want wellicht plakte hij bij veel van de moeders van zijn huidige fans twintig jaar geleden ook al tegen de muur. Als 21-jarige knaap speelde Dempsey immers mee in Can’t Buy Me Love, een typische jaren 80-tienerkomedie over een nerd (jawel: Dempsey) die de knapste cheerleader van zijn school duizend dollar betaalt om zich een maand lang als zijn vriendin voor te doen. Zijn plan om zo bij de coole kliek binnen te raken lukt wonderwel, alleen gaat de jongeman zo op in zijn nieuw verworven populariteit dat hij niet merkt dat zijn oude vrienden van hem vervreemden én dat het meisje in kwestie gevoelens krijgt. We zullen wellicht geen al te grote geheimen verklappen als we zeggen dat op het eind alles nog goed komt.

Dankzij Can’t Buy Me Love werd Dempsey een tieneridool, maar zijn populariteit bleek al even vluchtig als die van zijn personage. Nadat hij nog in enkele vergelijkbare en weinig memorabele komedies meespeelde, raakte hij op een zijspoor in Hollywood, en een dikke tien jaar lang werd zijn cv gevuld met onbenullige (tv-)films als Bloodknot, Meat-balls III of Face The Music. Of zoals hij zelf zegt: ‘Vanaf mijn 25e tot mijn 35e was ik gewoon ‘die kerel die ooit nog in die tienerfilm heeft meegedaan.’ Ik moest pagina’s en pagina’s dialogen uit mijn hoofd leren om aan audities deel te nemen in de wetenschap dat ik de rol toch niet zou krijgen. En omdat het in mijn geval extra veel moeite kost om die tekst erin te krijgen (Dempsey heeft dyslexie; nvdr.) raakte ik op den duur echt ontmoedigd.’

Zo ontmoedigd dat hij zelfs niet meer naar de bioscoop ging, uit ‘jaloezie’ tegenover diegenen die wél nog op het grote scherm raakten. Rond de eeuwwisseling leken de kansen wat te keren voor Dempsey: hij kreeg bijrollen in tv-series als Will & Grace, The Practice en Once and Again (voor die laatste kreeg hij zelfs een Emmy-nominatie) en stond naast Reese Witherspoon in Sweet Home Alabama. Maar de grote comeback bleef uit, en toen hij in 2004 de hoofdrol in de nieuwe tv-serie House M.D. aan zijn neus voorbij zag gaan, zonk de moed hem nog verder in de schoenen. Het was met die gemoedsgesteldheid dat hij auditie ging doen voor een andere doktersrol, die van Derek Shepherd in Grey’s Anatomy. ‘Eigenlijk wilde ik er op dat moment mee kappen’, zegt hij. ‘Maar ik had het werk en het geld nodig, en ik ging dus toch maar. Met een comeback was ik helemaal niet meer bezig.’

Het vervolg is bekend. Grey’s Anatomy werd in de Verenigde Staten een van de grootste tv-hits van 2005 en maakte van Patrick Dempsey in één klap opnieuw een sekssymbool. In de recentste ‘Sexiest Men Alive’-hitlijst van People Magazine moet hij enkel Matt Damon laten voorgaan en op allerhande internetfora wordt elk aspect van de acteur, van zijn haartooi tot zijn stoppelbaard, druk becommentarieerd. Bovendien weten de filmstudio’s hem nu ook opnieuw te vinden: sinds de start van Grey’s Anatomy deed hij mee in Freedom Writers, Enchanted en Made of Honor, drie films die dit keer níét rechtstreeks naar de uitverkoopbakken werden door-gesluisd.

Wellicht komt het doordat Dempsey de achterkant van de medaille heeft belééfd dat hij zijn huidige succes prima weet te relativeren. Terwijl hij in de jaren na Can’t By Me Love van de rails ging (met onder meer een huwelijk met zijn 27 jaar oudere manager, dat hij nu als ‘een freudiaanse nachtmerrie’ omschrijft), heeft hij zijn zaakjes tegenwoordig helemaal op orde. Zijn privéleven is smetteloos: hij is nog altijd verliefd op zijn tweede vrouw, met wie hij in 1999 trouwde en drie kinderen heeft, en komt daar openlijk voor uit. Zijn hobby’s zijn spannend – hij is een fervent autoracer en bezit een eigen team – maar niet extravagant. En als er foto’s van hem in de roddelpers verschijnen, is daarop te zien hoe hij naar zijn werk fietst. De ideale ‘family man’ dus.

Als gesprekspartner is Dempsey eveneens een verademing in Hollywood. De meeste acteurs en actrices die je te zien krijgt, zijn meesters in het ontwijken van heikele thema’s en in het geven van clichématige antwoorden – wellicht ook omdat ze duizend keer dezelfde vragen te horen krijgen. Dempsey daarentegen is heel open en eerlijk, en zelfs als we hem – omdat we er écht niet omheen kunnen – vragen we of hij het onderhand niet beu is om door Jan en alleman ‘McDreamy’ genoemd te worden, blijft hij minzaam. ‘Ikben het al gewoon. De eerste maanden vond ik het nog vreemd, maar omdat iedereen mij intussen zo noemt – tot zelfs mijn pr-verantwoordelijke toe – let ik er niet meer op. Pas als mijn vrouw het doet, zal ik me vragen beginnen te stellen. Bovendien, vroeger op school stond ik bekend als ‘de amoebe’, omdat ik zo klein was. Geef toe: dan klinkt ‘McDreamy’ toch net iets beter.’

Ook de moeilijkere onderwerpen gaat de acteur niet uit de weg, zoals de rel met Isaiah Washington. Eind 2006 ging Dempsey op de set van Grey’s Anatomy op de vuist met de acteur die chirurg Preston Burke speelde, nadat die laatste zijn medespeler T.R. Knight (alias George O’Malley) een ‘ faggot‘ had genoemd. Terwijl de andere castleden van Grey’s Anatomy het voorval (dat in de VS heel wat deining veroorzaakte en er uiteindelijk toe leidde dat Burke/Washington uit de reeks werd geschreven) proberen te minimaliseren, windt Dempsey er geen doekjes om. Hij zegt afgemeten dat ‘Washington en ik nooit nog vrienden zullen worden’.

Over de creatieve neergang van Grey’s Anatomy na het tweede seizoen en de groeiende kritiek op enkele vreemde verhaallijnen – zoals de verhouding tussen Izzie Stevens en George O’Malley – is hij eveneens eerlijk. ‘Dat we niet meer unaniem bejubeld worden, heeft de sfeer op de set geen goed gedaan’, geeft hij toe. ‘In het begin waren we ’the new kids on the block’ en konden we niets verkeerd doen, maar gaandeweg is dat omgeslagen. En niet geheel onterecht, want sommige dingen zijn voor verbetering vatbaar.’ Zoals de eindeloze knipperlichtrelatie tussen Derek Shepherd en Meredith Grey? ‘Ja, die ook. Het wordt tijd dat de schrijvers daarover een beslissing nemen, want dat aan-uitspelletje gaat al veel te lang mee. Je kunt geen scènes blijven opnemen waarin we samen toevallig in de lift staan en uit onze ooghoeken naar elkaar kijken.’

Op dat vlak is er echter goed nieuws, want op het einde van het vierde seizoen zou de knoop tussen Derek en Meredith eindelijk worden doorgehakt, en beslissen de twee of ze samen doorgaan of niet. Dempsey zelf blijft in ieder geval nog even in Seattle Grace rondhangen, want toen hij met de serie begon, heeft hij meteen voor zes seizoenen getekend – een vaste baan stond op dat moment hoog op zijn prioriteitenlijstje. Maar hij zal niet voor de rest van zijn leven doktertje spelen. ‘ Grey’s Anatomy was een gouden kans,’ zegt hij, ‘en ik zal Shonda (Rhimes, de bedenkster van de serie; nvdr.) altijd dankbaar zijn omdat ze mij een rol gaf op een moment dat niemand anders het deed. Maar dit is niet het eindpunt van waar ik heen wil.’ De kans dat we weer twintig jaar moeten wachten om iets van Patrick Dempsey te horen, is dus klein. Grey’s Anatomy IV. Elke donderdag, 20.40 – VijfTV.

Het vierde seizoen komt op 5/11 uit op dvd(Buena Vista Home Entertainment).

Door Stefaan Werbrouck