LES ORGUEILLEUX ****

MICHÈLE MORGAN in LES ORGEUILLEUX, existentieel populisme naar Sartre.

Maandag 6/4, 20.50 – Arte. Yves Allégret en Rafael E. Portas, Fr-Mex 1953

Wie een lijstje wil maken van alle memorabele koppels uit de filmgeschiedenis kan niet om Michèle Morgan en Gérard Philipe heen. In het exotische melodrama Les orgueilleux (de ongenaakbaren) komen de kille sirene en het romantische idool elkaar in een bloedheet Mexicaans havenstadje tegen in een kakofonie van vuurwerk en muziek. En neen, het is geen liefde op het eerste gezicht tussen deze twee verdwaalde zielen. De elegante toerist Nellie (Morgan) heeft net haar man verloren tijdens een meningitisepidemie. Haar getroebleerde landgenoot Georges (Philipe) is het mikpunt van de lokale spot: ooit was hij arts, maar sinds de dood van zijn vrouw spoelt hij het leed weg met mescal en tequila, zielige dansnummertjes incluis. Het koortsige liefdesverhaal dat volgt, is een sterk staaltje existentieel populisme.

De film is een losse bewerking van Jean-Paul Sartres Typhus. De filosoof had in 1943 in opdracht van Pathé zelf het scenario geschreven. Regisseur Allégret en het gereputeerde scenaristenduo Jean Aurenche en Pierre Bost transponeerden het verhaal later van het koloniale Indochina naar het land van de sombrero’s. Net als bij John Hustons Freud (1962), waarvoor hij ook het oorspronkelijke scenario had geschreven, liet Sartre zijn naam van de generiek halen. En toch zou hij als enige van de uiteindelijk vijf scenaristen van Les orgeueilleux zijn die, in 1957, een Oscarnominatie kreeg. Dat de toen nog overtuigde marxist Sartre de Sovjet-Russische inval in Hongarije veroordeeld had, speelde daarin wellicht mee.

Ook regisseur Yves Allégret, een specialist van het réalisme noir, was niet gelukkig met het resultaat. Of toch niet met het slot, een clichématig, romantisch Hollywoodeinde. Allégret wilde een pessimistischer open einde, maar dat zagen de Mexicaanse geldschieters niet zitten. Toch houdt dit sfeervolle verlossingsdrama in vaak subliem zwart-wit je in zijn greep. De kritische kijk op het leven tijdens de Goede Week in het in quarantaine geplaatste stadje en het machogedrag van cantina- en hoteleigenaar Don Rodrigo verraden de invloed van Luis Buñuel, zelf te zien in een kleine rol als smokkelaar. Morgan geeft deze film over dood en eenzaamheid, liefde en verlangen een sensuele glans. De scène waarin ze in ondergoed de hitte probeert te bezweren door met ijsblokjes over haar bezwete lichaam te gaan, troebleerde adolescent Martin Scorsese, die Les orgueilleux een plaats gaf in zijn lijstje van guilty pleasures.

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content