Omdat vooral het thrillergenre permanent nieuw bloed nodig heeft: gratis en voor niets de enige, echte, exclusieve handleiding voor het schrijven van uw eigen thriller. Deze week: de perfecte locatie.

Eindelijk! Een van je personages is, na jarenlang gekoesterde wrok en geheime planning, dader geworden, slachter van zijn medemens. Geluk stroomt door zijn aderen: mijn rivaal behoort niet meer tot de levenden, probleem opgelost! Alhoewel. Langzaam dringt het tot de kersverse moordenaar door dat een mens, ook al sterft hij, niet zomaar verdwijnt. Nooit gedacht dat een lichaam zo omvangrijk kon zijn; een gigantische zak knoken en vlees en sappen is het, en vuil ook. Want naargelang je methode krijg je er een heleboel extra troep bij: bloed vooral, ingewanden, een klodder hersenen en ja, helaas ook fecaliën. Als het de doden iets vergund is, dan is het wel ontspanning en juist dat doet een stervend lichaam: zich ontlasten van alle overtolligheden. Een stinkend boeltje dus. En het wordt er niet beter op. Straks treedt rigor mortis in en dan zit je met een pop van verstorven rubber waar nauwelijks nog beweging in te krijgen is. Wacht je nog langer, dan begint het lichaam te ontbinden, met alle vieze beestjes, geurtjes en gassen van dien.

Je locatie is dus van, nou ja, levensbelang. Omdat je als thrillerschrijver de fantasie van een romancier ontbeert, ga je prat op research: het móét overeenstemmen met de werkelijkheid. Dat is je verdediging tegenover die literaire snobs die neerkijken op je vakwerk. Helaas biedt de werkelijkheid in deze weinig soelaas. De meeste moorden gebeuren in familiale kring en daders zijn zelden koelbloedig, integendeel: een zoveelste echtelijke ruzie, een grijpklaar keukenmes, et voilà, je gemalin ligt stuiptrekkend op de vloer tussen de vuile afwas. Met als gevolg dat het overgrote deel van de lijken in de tuin begraven wordt. Of in de beerput. Of in de vrieskast. Of in de kelder. Een rechercheur die naam waardig weet dat. Wat niets uitsluit. Zoals gezegd ziet je mannelijke speurder het voor de hand liggende vaak over het hoofd. Daar bestaan straffe staaltjes van. Berucht is de zaak Klinkhamer waarbij een aan lagerwal geraakte auteur zijn vrouw vermoordde, haar onder de schuur begroef en ermee weg leek te komen – de politiehonden pikten de lijkengeur niet op. Klinkhamer pleegde er nadien een boek over – Woensdag gehaktdag – waarin hij à la Basic Instinct de moord tot in detail beschreef en de fictie als verdediging inriep. Pas negentien jaar later (19!) werd zijn dode eega alsnog ontdekt, toen de nieuwe bewoners de tuin omspitten.

Wees dus origineel. Los je lijk op in de badkuip, hak het in stukken en serveer het aan een varken – dat eet alles -, begraaf het in een openliggend graf op het kerkhof, smokkel het een abattoir binnen en draai er curryworst van… mogelijkheden zat. Maar weet dat elke handeling de kans op sporen en dus ontdekking verhoogt. Wat interessant is voor je thriller: zonder lijk heb je alleen een vermiste persoon en daar boei je niemand mee. O, en waarom niet charmant doen en je lijkenschennerij een persoonlijk tintje meegeven? Je ideale slachtoffer verdient een exclusieve behandeling. Maar daarover volgende keer meer.

VOLGENDE KEER

Het perfecte slachtoffer

RODERIK SIX