WAT?
Dat Jimmy Page in hoofde van Led Zeppelin bezig is het oeuvre van die band breeduit en chronologisch opnieuw uit te brengen, is u de voorbije negen maanden vast niet ontgaan. Wie voor de eerste vijf titels telkens de even prijzige als omvangrijke Super Deluxe Edition Box Sets verkoos, heeft er in elk geval goed aan gedaan weekendshifts te draaien en ter uitbreiding van de kastruimte die binnenmuur te slopen. Physical Graffiti, Led Zeps destijds zesde studioplaat in evenveel jaar, bewijst dat al dat zweet en stof niet voor niets zijn verwekt. Want qua monumentaliteit kan deze dubbelplaat (de enige in de reguliere Led Zep-catalogus) met de stenen tafelen wedijveren.
GEPREZEN OF VERGUISD?
Als een onaantastbare rockgroep na vijf million sellers nog eens van haar berg afdaalt, dan is dat evenveel gebeurtenis als plaat. En Physical Graffiti stelde exact veertig jaar geleden enkel gediplomeerde zeurkousen teleur. De vier plaatkanten boden een uitmuntende proeve van Led Zeppelins rijke canon: parmantige harde rock, kosmische blues, aardse folk en boogie, potige funk en mystieke orkestrock (dit laatste slaat uiteraard op het trotse Kashmir). Nadat het dubbelvinyl al een miljoen voorbestellingen had vergaard, gingen er in de VS op een bepaald moment vijfhonderd stuks per uur de deur uit, een cijfer dat men veeleer met plunderingen in verband brengt.
EN VANDAAG?
Met zijn curieuze mengeling van arrogantie en zelfzekerheid, ambitie en behoudsgezindheid, kracht en subtiliteit mogen we Physical Graffiti boekstaven als Led Zeppelins laatste moment de gloire. Net als in de rest van deze reissuecampagne heeft Jimmy Page geen onuitgegeven parels opgespit, enkel rough mixes en early versions van het overbekende songmateriaal. Maar in feite was Physical Graffiti al een halve restjesplaat, deels bij elkaar gepuzzeld uit ongebruikte songs van de vorige platen. Al was dat er absoluut niet aan te horen. Wie dus argumenten zoekt om toch maar weer te investeren in de duurste versie van deze heruitgave, kunnen we in de eerste plaats doorverwijzen naar het rijkelijk gestoffeerde, 96 pagina’s tellende boek. Vergaap u onder meer aan foto’s van Led Zeppelin in Vorst Nationaal op 12 januari 1975.
CUI BONO?
Moeilijk om niet aan Jack White te denken. Ook hij pompt blues op tot stratosferische proporties, met de nodige stilistische variatie on the side. En ook hij heeft zijn zaakjes aardig voor elkaar met zijn eigen Third Man-label, net zoals Led Zeppelin indertijd met het in 1974 opgerichte Swan Song Records.
LED ZEPPELIN *****
Physical Graffiti Super Deluxe Edition Box Set
rock
Atlantic / Swan Song
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
