Woensdag, 12/9, 00.55 – Arte. Alain Guiraudie, FR 2009Alain Guiraudie is een echt buitenbeentje in de Franse film. Dat laat hij nog maar eens zien in Le Roi de l’évasion, een atypische tragikomedie over een veertigjarige homoseksuele verkoper van landbouwmachines die ervandoor gaat met de tienerdochter van een concurrent.
Autodidact Guiraudie maakt surreële, en semi-fantasmagorische cinema die soms herinnert aan Buñuel, maar dan op een originele manier geworteld in de rurale realiteit van zijn geboorteregio Midi-Pyrénées. Daarin gaan absurditeit, nonsens, hilarische dialogen en het bewust vermijden van stereotypen altijd hand in hand.
Zo ook in Le Roi de l’évasion, een film die begint als een tedere komedie over de midlifecrisis van de corpulente held Armand en eindigt als een lyrisch libertair avontuur vol burleske westernaccenten.
Armand wordt vertolkt door Ludovic Berthillot, een vrij onbekend acteur die hier de rol van zijn leven speelt: een vertegenwoordiger annex amateurwielrenner die op oudere mannen valt. Maar door een ontmoeting met de rebelse en vurige zestienjarige Curly (Hafsia Herzi, de revelatie van La Graine et le mulet) begint deze zachte man met het uiterlijk van een boeddha zich vragen over zijn homoseksualiteit te stellen: ‘Als hetero’s al generaties lang families stichten, dan kan dat toch niet zo slecht zijn?’
En net als Paul Newman en Robert Redford in Butch Cassidy and the Sundance Kid vluchten de vogelvrijverklaarden Armand en Curly de natuur in, op zoek naar een paradijs om hun verboden liefde te kunnen beleven. Daarbij wordt het ongewone koppel op de hielen gezeten door een mysterieuze commissaris en Curly’s vader en diens vrienden, een bende homoseksuele zestigers die een afrodisiacum hebben gecultiveerd dat Armand van hen gestolen heeft.
Verwacht je nu niet aan een film over een omgekeerde coming-out. Dit is het pittoreske portret van een man op zoek naar een tweede adem in zijn leven, Maar dan wel een portret door een licht subversieve bril waarin met ongewone ironische humor naar de zeden en de sociale conventies in de Franse maatschappij gekeken wordt. Zachte anarchist Guiraudie maakt er zelfs een alternatief utopisch sprookje over seksuele verlangens van, terwijl hij ook de klok luidt tegen de repressieve moraal. Geen wonder dat deze altijd onvoorspelbare film enkele jaren geleden de Âge d’Or-prijs won van het Brusselse Cinematek, een prijs die, als hulde aan het oeuvre van Buñuel, toegekend wordt aan een film die afwijkt van de platgetreden paden.
(L.J.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
