Met Crush Songs levert Karen O binnenkort haar eerste soloplaat af. Stijlicoon, muze, indielieveling, operacomponiste: de magnetische frontvrouw van de Yeah Yeah Yeahs verpersoonlijkt het allemaal. Net als in die zinnenprikkelende schandaalroman van Anne Desclos dekt de O vele ladingen.
ORZOLEK
Karen Lee Orzolek heet ze voluit. Lee naar haar Zuid-Koreaanse moeder, Orzolek naar haar Poolse vader. In 2008, in volle Yeah Yeah Yeahs-hype, zette de nu 35-jarige zangeres die achtergrond in de verf met het nevenproject Native Korean Rock & The Fishnets, waarmee ze enkele kleine optredens deed in Brooklyn. Een grapje, die groepsnaam, want met rock had het weinig te maken. Met Koreaanse muziek nog minder. Het betrof een collectie slaapkamerliedjes, de jaren voordien uitgebroed in een poging liefdesbesognes van zich af te schrijven. ‘Ik was niet zeker of ik ooit nog verliefd zou worden en nam deze songs rond die tijd privé op’, vertelde ze daarover aan Pitchfork. ‘Ze vormen de soundtrack van voortdurende liefdesworstelingen.’ Het bleek de voorbode van wat nu, zes jaar later, als haar eerste echte soloplaat gepresenteerd wordt: Crush Songs.
OBSESSIE VOOR MONSTERS EN BEESTEN
Karen O mag graag verdwalen in haar eigen droomwereld vol monsters en pratende dieren. Die hersenkronkel kon ze naar hartenlust benutten in de Flaming Lips-song I Can Be a Frog, waarin ze loos ging als dierenimitator. Wayne Coyne wist duidelijk bij wie hij moest zijn voor die taak. Je hoort de Flaming Lips-zanger gniffelen tijdens de opname, en het leverde nog een goed nummer op ook. Dat geldt evenzeer voor de soundtrack van Spike Jonzes adaptatie van het monstersprookje Where the Wild Things Are (2009), die O integraal voor haar rekening nam. Helaas levert haar beestenobsessie soms ook minder fraaie resultaten op, herinner u de spuuglelijke hoes van het Yeah Yeah Yeahs-album Mosquito (2013).
OVERDAAD AAN OUTFITS
Sinds het prille begin van haar carrière doet Karen O een beroep op modeontwerpster Christian Joy (zie ook Klaxons en Santigold), die zowat alle uitzinnige concertoutfits van de zangeres op haar palmares – of kerfstok, zo u wil – heeft staan. Turnpakjes in alle kleuren, hoog opgetrokken fluo kousen, witte glitterjasjes met franjes, Bootsy Collins-brillen, een opgeblazen oog of een papieren indianentooi als hoofddeksel, en ga zo maar door. Toch is het vooral haar bloempotkapsel – een bowl bob, voor de kenners – dat begin jaren 2000 de meeste aandacht opeiste en O een legertje lookalikes opleverde. Een eer, vond ze, mits enige nuance: ‘Gwen Stefani heeft naar verluidt ook al hordes kopieën rondlopen. Er is misschien toch wel sprake van devaluatie’, aldus O.
ONBEREIKBAAR VOOR PLAYBOY
In 2003, 25 was ze op dat moment, kreeg Karen O van Hugh Hefner het aanbod om naakt in Playboy te verschijnen. Inspiratie haalde Hef wellicht uit de liveshows, waarin Karen meermaals water (soms ook bier of champagne) al gorgelend over haar kin en onderburen laat stromen. In eerste instantie verklaarde O vereerd te zijn: ‘Een idioot voorstel als ik erover nadenk, maar wel vleiend. Toch heb ik bedankt, ik wacht liever tot ik zestig ben, zoals Nancy Sinatra, om mijn borsten aan de wereld te tonen.’
Of misschien had het toch meer te maken met de aard van het geboden bedrag? Later kwam Karen nog eens terug op het Playboyverhaal en verklaarde ze zich haast beledigd te voelen door het aanbod. Niet dat ze vies is van wat bloot. ‘Ik daag graag uit en als ik op het podium zin krijg om mijn beha uit te trekken, zal ik niet lang aarzelen’, vertrouwde ze in 2006 nog aan Knack Focus toe.
ONBETAMELIJK CONCERTGEDRAG
Toen Rolling Stone vorig jaar een lijst opmaakte met de meest irritante gedragingen tijdens een concert stond filmen met een iPhone op negen, de hele tijd kiekjes nemen met een gsm zelfs op nummer één. Het zijn irritaties die ook Karen O soms parten spelen. Bij shows van de YYYs prijkt doorgaans een affiche in de zaal met het opschrift: ‘Please do not watch the show through a screen on your smart device/camera. Put that shit away as a courtesy to the person behind you and to Nick, Karen and Brian. Much love and many thanks!’ Karen deelt haar aversie voor smartphones overigens met schoon en voornaam volk als Jeff Tweedy, Prince, Kate Bush en Jack White, die in 2001 de YYYs een ferm duwtje in de rug gaf door ze mee op tournee te nemen in het voorprogramma van The White Stripes.
OSCARGENOMINEERDE SPINSTER
Werd Karen in het begin van haar carrière door luie journalisten nog versleten voor een kloon van Nina Hagen of Courtney Love – iets te veel schreeuwen, iets te weinig zingen, in de loop der jaren vond ze haar eigen stem. Bij de Yeah Yeah Yeahs meestal klauwend en bijtend (check sublieme singles als Rich, Date with the Night, Y Control en Cheated Hearts), solo steeds vaker spinnend als een contente kattin, zoals in het Oscargenomineerde The Moon Song, geschreven en opgenomen in haar living voor de film Her (2013). Het lijstje van artiesten die haar stem willen lenen, valt amper bij te houden. Een kleine greep: Trent Reznor, David Lynch, The Flaming Lips, Hamilton Leithauser, Santigold en Michael Gira van Swans.
OPERA VERSUS HUISKAMER
Kwetsbaar en ruig, Karen O verenigt beide, zo getuigde haar ex Spike Jonze. Eerder timide en zorgzaam buiten de spotlights, een ontembare tijger eens ze de bühne bestijgt. Daar is Karen O de gedroomde frontvrouw voor een artrockband als de YYYs. Daarbij horen: water spuwen op de eerste rijen, zichzelf van het podium dansen en de microfoon integraal in de mond proppen of in het decolleté laten verdwijnen. Ze houdt van groots. Niet voor niets toerde ze in 2011 met haar eigen, weelderige opera Stop the Virgens. Ook ingetogen en intiem kan haar bekoren, zoals haar promotour voor Crush Songs, waarvoor ze kleine clubshows en zelfs enkele huiskamerconcerten zal spelen.
CRUSH SONGS
Verschijnt op 9/9 via Cult Records.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
