KRISTEL GAAT VREEMD

Elke woensdag, 22.05 – VIER

Wie is Kristel en waarom gaat ze vreemd? Bij Woestijnvis hebben ze de afgelopen weken de nieuwsgierigheid danig geprikkeld voor nieuw gezicht Kristel Waterloos en haar nieuwe programma, de reportagereeks Kristel gaat vreemd. Maar wie is Kristel nu en waarom gaat ze vreemd? ‘Ik liep al langer met het idee rond om een reporter onder te dompelen in onbekende milieus zoals zigeuners, krakers of de bemanning van een baggerboot’, legt de dochter van voormalig VRT-journalist Xavier Waterloos uit. ‘Ik heb als regisseur veel met Annemie Struyf samengewerkt en ik dacht in de eerste plaats aan haar. Maar toen zij Woestijnvis voor de VRT verliet, dacht ik: misschien is dit het moment om mezelf te heroriënteren.’

En bevalt het je voor de camera even goed als erachter?

KRISTEL WATERLOOS: Voor mijzelf maakt dat eigenlijk niet zo veel uit. Ook als regisseur van Annemie stelde ik honderduit vragen. En mijn uiterlijk? Nu ik voor de promotie een paar fotoshoots heb gedaan, begin ik mij af te vragen of ik tijdens de opnames misschien niet beter ook wat make-up had opgedaan. Maar soit, zie je mij al opgetut tussen krakers zitten? Nee, dit programma is net bedoeld om zo dicht mogelijk bij de realiteit te komen: als tv-maker eet, leef en slaap ik bij de mensen die ik volg. Niet elke avond terugkeren naar je warme bed, dat schept een band.

Vanwaar die fascinatie voor milieus die de brave burger liever mijdt?

WATERLOOS: Ik wilde vooral uit het vaarwater van Het leven zoals het is blijven, het milieu van de modale Vlaming is al vaak genoeg op tv geweest. Ik stel de vragen waarvan ik vermoed dat de tv-kijker ze vanuit zijn gemakkelijke zetel ook zou stellen. Dat kan klinken maar ook botsen. De zigeuners verwelkomden mij eerst met open armen, maar toen bleek dat ik effectief een week lang met mijn camper tussen hen ging wonen, gingen er wel wat deuren dicht.

Is het mogelijk om objectief te blijven?

WATERLOOS: Nee, ik ben wel onbevooroordeeld aan elke reportage begonnen, maar door echt onder de mensen te leven, ontwikkel je een gevoel. Je voelt bijvoorbeeld heel goed dat er bij de zigeuners spanningen waren, en ik verstop dat ook niet. Terwijl ik voor andere groepen, waarvan ik dat niet had verwacht, net wel affiniteit kreeg. Vrouwen in gevangenissen, dat blijken vaak doorsneevrouwen te zijn. Je zou zo elke dag met hen aan de schoolpoort samen op de kinderen kunnen wachten.

Heb je Annemie Struyf om advies gevraagd of zijn jullie niet meer on speaking terms?

WATERLOOS: Persoonlijk hebben wij geen last van die scheiding. We houden contact met elkaar en weten waarmee we bezig zijn. Soms vind ik het wel vervelend dat we nu niet meer kunnen samenwerken. Ik heb ernstig overwogen om haar te volgen naar de VRT, maar ik was nog niet klaar om Woestijnvis, mijn allereerste werkgever waar ik zoveel heb geleerd, te verlaten.

(H.V.G.)