JOOST VANDECASTEELE, auteur van onder meer Massa en Vel, stilt met een nieuwe maandelijkse column zijn innerlijke nerd.
Het is een even onwrikbare natuurwet als de zwaartekracht: rijke mensen doen rare dingen. Het beste voorbeeld blijft de Winchesterweduwe, erfgename van het fortuin vergaard door het gelijknamige geweer. Deze vrouw raakte ervan overtuigd dat ze de geesten van alle neergeschoten indianen op afstand kon houden met een logica die zelfs een zesjarige zou doen fronsen. Namelijk zo lang haar huis niet afgewerkt was, konden spoken hun ding niet doen. Misschien verwarde ze hen met die even angstaanjagende vrouw van De huisdokter, iemand met wie je enkel medelijden kunt hebben want bij elke aflevering lijkt ze een hartverzakking te krijgen omdat niemand haar idee van stijl deelt. Of is die serie voor haar een alternatieve straf na een verkeersongeluk, wat de vreemde seksuele spanning tussen haar en Peter Van Asbroeck wel verklaart?
Terug naar de Winchesterweduwe. 38 jaar werd er non-stop gebouwd aan een gigantisch huis met trappen die nergens naartoe leiden, valse deuren en kamers zonder ingang om de geesten te laten verdwalen. Andere gefortuneerden beginnen een webserie, zoals Jerry Seinfeld – al toe aan het derde seizoen van zijn Comedians in Cars Getting Coffee, dat ding dat Woestijnvis opkocht en volledig verneukte met Uitzonderlijk vervoer, door te denken dat Kamagurka en Urbanus samen in een auto even lang mocht duren als een uitzending van Zomergasten. Terwijl de originele serie op het internet nooit voorbij de twintig minuten ging.
Deze reeks is wat de titel belooft en is al genoeg gelauwerd en genomineerd. En natuurlijk valt en staat een aflevering met de aanwezigheid van een briljante komiek en diens anekdotes. Een absoluut hoogtepunt blijft die met Michael Richards (buurman Kramer uit de sitcom Seinfeld). Na wat dollen en herinneringen ophalen komt het gesprek bij een voorval met een bedelaar, een fragment dat de beste scenarist niet eens verzinnen kan. Richards vertelt over hoe hij tegen schaakcomputers speelde en die versloeg op het hoogste niveau en dan op Hollywood Boulevard een verwarde dakloze met een schaakspel ontmoet. Richards vraagt of hij spelen wil.
‘(grom) Ja… ja… (grom grom) twee, twee keer (grom) we spelen twee keer, ik versla je twee keer (grom), dan mag je nooit meer met mij spelen.’
Richards gaat op de grond zitten om het verhaal te visualiseren en gaat verder over hoe snel de bedelaar zijn stukken verplaatst.
‘In twee minuten schaakmat. Niemand heeft mij ooit in twee minuten doen verliezen, niet eens de computer. Hup, nog een keer. Baf baf baf, nog sneller dan de eerste keer, schaakmat. En ik wil nog een keer, ik achtervolg hem zelfs op straat en smeek hem. Maar nee, twee keer verslagen, ik mocht nooit meer.’
Een staaltje van ongeëvenaarde verteltechniek, iets wat enkel de grootste komieken bezitten, over de mysterieuze idiots savants, de zotten van wie niemand winnen kan.
Of dit seizoen dezelfde soort anekdotes zal bevatten, valt af te wachten. Maar de hoop is hoog met gasten als Tina Fey (30 Rock) en Todd Barry. En ook met twee helden uit mijn persoonlijke pantheon, Patton Oswalt en Louis C.K.
De eerste, Patton ‘wat ik ook aandoe, ik zie eruit als een kleine lesbienne’ Oswalt, is wat mij betreft de koning van de nerdkomieken. YouTube is bezaaid met meesterlijk materiaal over zijn geekiness. Zoals zijn ongebreidelde woede over hoe hij een tijdmachine zou gebruiken om George Lucas te vermoorden vóór hij de Star Wars-prequels kon maken. Misschien de reden waarom Jerry Seinfeld hem op een ritje trakteert in een DeLorean DMC-12, oftewel de tijdmachine van Back to the Future. U weet wel, die film waar Michael J. Fox niet door zijn eigen moeder herkend wordt als de jongen op wie ze dertig jaar geleden verliefd was.
Of luister naar zijn levensles, vereeuwigd op de comedy-cd Werewolves and Lollipops, over wanneer je weet dat het tijd is om je dorp te verlaten, namelijk wanneer de lokale radiocriticus filmrecensies brengt als: ‘Vanaf nu in de cinema: The Road Warrior, over een toekomst zonder benzine maar iedereen rijdt rond in auto’s. Ik snap het niet, nul sterren. Wel een aanrader, een beetje gedurfd: Three Men and a Baby. De titel alleen al doet me lachen.’ In mijn geval was dat moment toen ik Batman van Tim Burton niet in de cinema mocht zien wegens minderjarig. En zo beleven we allemaal die allesbepalende realisatie dat volwassenen meestal onzin uitkramen.
En dan belooft Comedians in Cars Getting Coffee ons een aflevering met Louis C.K. Een man door wie elke zelfrespecterende komiek gaat twijfelen om ooit nog op een podium te gaan staan. Misschien kent u hem van zijn zelf geschreven, zelf geregisseerde, zelf gemonteerde sitcom Louie, waarvoor hij een lager loon aanvaardde om alles zelf in handen te mogen houden. Een sitcom ooit door 2BE uitgezonden om halfeen ’s nachts, een even vreemde keuze als het uitzenden van de eigenzinnige serie Community om halfvijf op VIER, tussen Pokémon en Teleshop. Een beslissing die hun slogan ‘Vier ziet u graag’ volledig ondermijnt, behalve als de zin uitgesproken wordt door een waanzinnige met een mes, gestuurd door de stem in zijn kop van de godheid VIER.
Louis C.K. dus. Er zijn niet genoeg pagina’s in dit blad om zelfs een best of van zijn materiaal te publiceren. Maar even interessant en indrukwekkend is zijn zakelijke kant. Niet enkel wil hij controle behouden over zijn sitcom, ook het businessmodel van zijn stand-upcomedy ligt volledig in zijn handen. In december 2011 zette hij zijn voorstelling Live at the Beacon Theater op zijn website en voor 5 dollar kon je deze downloaden. Hij was zich heel bewust dat ze zo snel genoeg gratis op YouTube zou belanden, maar rekende op de goodwill van zijn fans. En het werkte. Hij haalde meer dan een miljoen op, de helft voor onkosten en team, een vierde voor liefdadigheid en een vierde voor hem. Andere komieken volgen zijn voorbeeld en omzeilen zo de grote gemene bedrijven.
Dus lange leve de rijken en de zotten, zeker de combinatie van beiden.
WE BELEVEN ALLEMAAL DIE ALLESBEPALENDE REALISATIE DAT VOLWASSENEN MEESTAL ONZIN UITKRAMEN. IN MIJN GEVAL WAS DAT MOMENT TOEN IK BATMAN VAN TIM BURTON NIET IN DE CINEMA MOCHT ZIEN, WEGENS MINDERJARIG.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
