Humo-huisdichter en 'freelance onnozelaar' Johan Sebastiaan Stuer neemt nota's in Het leven.doc op VRT Nu en heeft net een tweede bundel uit: De meeste mensen deugen? Een ordinaire leugen.
Achttien jaar na het einde van Dawson's Creek kunt u de serie herbekijken op Netflix. Op eigen risico, want de kans bestaat dat uw nostalgie een flinke deuk krijgt. Dawson Leery lijdt namelijk aan het Nice Guy-syndroom: intelligente, gevoelige en mysterieuze mannen die zichzelf fantastisch vinden, maar eigenlijk verdoken rotzakjes zijn.
Paul Baeten,schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.
Het meest ambitieuze project van de vier weken quarantainefictie op Eén is allicht Lockdown. De dag- en Bevergem-regisseur Gilles Coulier nodigde daarvoor een hele rist collega's uit hun ding te doen met de bezoekersruimte in een gevangenis. 'En we hebben de reeks kunnen afwerken zonder ook maar één besmetting op de set.'
Wordt nu al bij de Oscarkandidaten gerekend (zeker voor de indrukwekkende vertolking van Vanessa Kirby): Pieces of a Woman, een rauw familiedrama over een vrouw die zichzelf opraapt na het verlies van haar pasgeborene. Regisseur Kornél Mundruczó weet maar al te goed waar hij en zijn vrouw, die het scenario schreef, over spreken. En met hen talloze anderen: 'We worden overstelpt met verhalen van over de hele wereld.'
Van UK rap op z'n Genks tot een existentiële kombucha in muziekvorm: De Nieuwe Lichting presenteert andermaal een bont allegaartje van jong talent. Maak kennis met de negen finalisten van jaargang 2021.
Hoewel ze nog maar 35 is, was Emerald Fennell al showrunner van Killing Eve en actrice in The Crown, en scoorde ze vorig jaar op Sundance met haar regiedebuut Promising Young Woman. Portret van een grande dame in wording.
Ze beroerde harten met de single Bellybutton, ging viraal met een reeks jazzy, ingetogen quarantainecovers en tekende onlangs haar eerste platencontract als soloartieste. 2021 zou wel eens het jaar van Naima Joris kunnen worden. 'Je kunt wel zeggen dat ik tijdens de eerste lockdown uit mijn bubbel ben gebroken.'
De nacht dat Muhammad Ali zich tot wereldkampioen kroonde, trok hij zich met drie andere ronkende namen uit de Afro-Amerikaanse geschiedenis terug in een motelkamer. Regina King - u zag haar recent nog als Sister Night in Watchmen - maakte van dat historisch onderonsje het uitstekende One Night in Miami. 'Dit is mijn liefdesbrief aan de zwarte man in Amerika.'
Op hun tweede plaat Drunk Tank Pink tillen de prille twentysomethings van het Londense Shame hun postpunk over de drempel van de volwassenheid. Een gesprek over de psychologische impact van roze, vakantie in de Betty Fjord Clinic (sic) en de hallucinaties van Elton John.
Muhammad Ali, Sam Cooke, Jim Brown, Malcolm X: aan elk van de vier hoofdpersonages van One Night in Miami zou je een serie kunnen ophangen. Regina King sluit ze op in één praatfilm.
Het Vier-programma 'Over de oceaan' kan onze tv-recensente bekoren. 'Als je moet kiezen tussen een zeilschip vol BV's, een huis vol onbekende maar aandachtsgeile mensen of een familie van aandachtszoekers, dan is de keuze snel gemaakt.'